I. A reminding, suggestion (class.): “acrius de claris viris locorum admonitu cogitamus,” Cic. Fin. 5, 2; Ov. R. A. 729: “admonitu Allobrogum praetorem misi,” Cic. Cat. 3, 3, 8; Ov. F. 3, 612; Caes. B. C. 3, 92; Liv. 1, 48; Curt. 4, 13, 25; Tac. H. 3, 81.—
II. Instance, request: “admonitu tuo perfeci libros,” Cic. Att. 13, 18: “ut Attici admonitu eam reficiendam curaret,” Nep. Att. 20; Liv. 1, 48.—
III. Reproof: “acrior admonitu est,” Ov. M. 3, 564.