I.to animate or encourage by forcible language, to incite, exhort, admonish.
I. Esp., of the general before a battle, or in other milit. proceedings: “cohortatus suos proelium commisit,” Caes. B. G. 1, 25: “acies instruenda, milites cohortandi, signum dandum,” id. ib. 2, 20: “exercitum ad pugnam,” id. B. C. 3, 90: “militem ad proelium,” Quint. 12, 1, 28.—
(β).
With inf., Auct. B. Alex. 21; cf. Tac. A. 12, 49.—
(γ).
With ut or ne: “Scipionis milites cohortatur, ut, etc.,” Caes. B. C. 3, 82; Tac. Agr. 36: “ipse adit reliquos, cohortatur, ne labori succumbant,” Caes. B. G. 7, 86; cf. II.—
II. In gen., and without the sphere of military operations (in good prose).
1. Absol.: “hac (eloquentiā) et cohortamur, hac persuademus,” Cic. N. D. 2, 59, 148; Quint. 11, 3, 124: “vereor ne majorem vim ad deterrendum habuerit quam ad cohortandum,” Cic. de Or. 1, 61, 258.—
2. Aliquem: “Caesar Remos cohortatus liberaliterque oratione prosecutus,” Caes. B. G. 2, 5 init.; cf.: “non sibi cohortandum Sulpicium, sed magis conlaudandum videri,” Cic. de Or. 1, 8, 20.—
3. Aliquem ad aliquid: “aliquem ad virtutem,” Cic. de Or. 2, 9, 35: in hominibus ad virtutis studium cohortandis, id. Ac. 1, 4, 16: “ad studium summae laudis,” id. Fam. 2, 4, 2: ad pacem. id. Att. 15, 1, A, 3: “ad concordiam,” Suet. Claud. 46: “ad libertatem recuperandam,” Cic. Phil. 4, 5, 11. —
4. With final clause; with ut: “fratrem cohortatus, ut, etc.,” Suet. Oth. 10.—With ne: “cohortantibus invicem, ne, etc.,” Suet. Galb. 10.