I.to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).
I. Lit.
A. In gen.: “araneas de foribus et de pariete,” Plaut. Stich. 2, 2, 31: “aliquem de ponte in Tiberim,” Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.: “aliquem e ponte,” Suet. Caes. 80: “aliquem de saxo (Tarpeio),” Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf. “aliquem saxo Tarpeio,” Tac. A. 6, 19: “aliquem equo,” Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19: “jugum servile a cervicibus,” Cic. Phil. 1, 2, 6: “togam ab umeris,” Suet. Aug. 52; cf.: “togam de umero,” id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.: “se de muro,” Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.: “se de superiore parte aedium,” Nep. Dion, 4 fin.: “se per munitiones,” Caes. B. G. 3, 26, 5: “se a praealtis montibus (venti),” Liv. 28, 6: “librum in mare,” Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.: “aliquem in locum inferiorem,” Caes. B. G. 5, 44, 12: “aliquem e summo in Tartara,” Lucr. 5, 1124: “elatam securim in caput (regis),” Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10: “equum e campo in cavam hanc viam,” force to leap down, id. 23, 47: “bustum aut monumentum, aut columnam,” Cic. Leg. 2, 26; so, “statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum),” id. Cat. 3, 8, 19: “monumenta regis templaque Vestae,” Hor. Od. 1, 2, 15: “signa aenea in Capitolio (tempestas),” Liv. 40, 2: “omnes Hermas,” Nep. Alcib. 3: “turrim,” Caes. B. C. 2, 22; cf. “arces,” Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.: “arbores,” to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4: “caput uno ictu,” to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546: “libellos,” to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.: “crinibus dejectis,” loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30: “sortes,” to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5: “dejectam aerea sortem accepit galea,” Verg. A. 5, 490 sq.: “cum dejecta sors esset,” Liv. 21, 42; cf.: “pernam, glandium,” to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36: “alvum,” to purge, Cato R. R. 158; cf.: “casei caprini, qui facillimi deiciantur,” i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3; “opp. alvum superiorem,” i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.—
B. Esp.
1. Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.: “nostri dejecti sunt loco,” id. ib. 7, 51: “praesidium ex saltu,” id. B. C. 1, 37 fin.; cf.: “agmen Gallorum ex rupe Tarpeia,” Liv. 7, 10: “ex tot castellis,” id. 44, 35: “praesidium Claternā,” Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.: “praesidium loco summe munito,” Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.: “castra hostium,” to destroy, id. 25, 14: “praetorium,” id. 41, 2 et saep.—
2. Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco): “unde vi prohibitus sis ... unde dejectus?” Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50: “nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse,” id. ib. 27, 76 fin.: “aliquem de possessione imperii,” Liv. 45, 22.—
3. Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one's course: “naves ad inferiorem partem insulae,” Caes. B. G. 4, 28, 2: “classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur,” Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.—
4. Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay: “his dejectis et coacervatis cadaveribus,” Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.: “quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis?” Verg. A. 11, 665: “avem ab alto caelo,” id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580: “Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus,” i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191: “super juvencum stabat dejectum leo,” Phaedr. 2, 1, 1: “(Hercules) aves sagittis dejecit,” Lact. 1, 9, 2: “gruem,” Verg. A. 11, 580.—
5. To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra): “dejecto capite (opp. supino capite),” Quint. 11, 3, 69.—Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.—Of a wild beast: “id (caput) dejectum semper in terram,” Plin. 8, 21, 32, § 77: “in pectora mentum,” Ov. M. 12, 255: “euntes dejecta cervice Getae,” Claud. VI. Cons. Hon. 180.—
II. Trop.
A. In gen.: “pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere,” never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71: “oculos a republica,” id. Phil. 1, 1: “dejecit vultum et demissa voce locuta est,” cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.: “oculos in terram,” Quint. 1, 11, 9 al.; “and in Gr. construction, dejectus oculos,” with downcast eyes, Verg. A. 11, 480: “dejectus vultum,” Stat. Th. 3, 367: “ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris?” thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.: “quantum de doloris terrore,” id. ib. 2, 5, 14: “vitia a se ratione,” id. ib. 4, 37, 80; cf.: “cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera),” Cic. Verr. 2, 5, 62: “hunc metum Siciliae,” id. ib. 2, 5, 49 fin.: “quae replenda vel deicienda sunt,” Quint. 10, 4, 1: “eum de sententia dejecistis,” hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8: “fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur,” id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.—
B. In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of: “de honore deici,” Cic. Verr. 1, 9, 25: “de possessione imperii,” Liv. 45, 22, 7; “for which, ad deiciendum honore eum,” Liv. 39, 41; “and, dejecti honore,” id. 3, 35; so with simple abl.: “aliquem aedilitate,” Cic. Verr. 1, 8, 23: “aedilitate,” Cic. Verr. 2, 1, 8, § 23: “praeturā,” id. Mur. 36, 76: “principatu,” Caes. B. G. 7, 63, 8: “certo consulatu,” Liv. 40, 46, 14: “spe,” id. 44, 28, 1: “ea spe,” Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.: “opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum),” id. ib. 5, 48: “conjuge tanto,” Verg. A. 3, 317. —Without abl.: M. Caelium mentio illa fatua ... subito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3: “cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset,” Liv. 38, 35: “uxorem (sc. conjugio),” Tac. A. 11, 29 fin.: “hoc dejecto,” after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27: “ex alto dejectus culmine regni,” Sil. 17, 143.—
C. To humble: “deicimur, sed non perimus,” Vulg. 2 Cor. 4, 9: “deiciendi hominis causa,” Lact. 4, 27, 17.—Hence, dejectus , a, um, P. a. (very rare).
I. Sunk down, low: “equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat,” Caes. B. C. 1, 46, 3: “dejectius,” Tert. adv. Marc. 1, 6 fin.—
II. (Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited: “haud dejectus equum duci jubet,” Verg. A. 10, 858; cf.: haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315: “in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus,” Quint. 9. 4, 138. —Sup. does not occur.— * Adv. dējectē , low; only comp., dejectius, Tert. adv. Marc. 2, 27 fin.