I.to send out, send forth, to let out, let go (freq. and class.).
I. Lit.
A. In gen.: “quibuscum tamquam e carceribus emissus sis,” Cic. Lael. 27, 101; cf.: “aperiam carceres et equos emittere incipiam,” Varr. R. R. 2, 7, 1: “ex porta ludis cum emissu'st lepus,” Plaut. Pers. 3, 3, 31: “aliquem e carcere,” Cic. Planc. 12 fin.: “aliquem ex vinculis,” Plaut. Capt. 2, 3, 48; Cic. Tusc. 1, 31: “aliquem e custodia,” id. ib. 1, 49, 118 (cf. Nep. Cim. 1).—As milit. t. t., to send out against the enemy: “essedarios ex silvis,” Caes. B. G. 5, 19, 2; cf.: “equitibus emissis,” id. ib. 5, 26, 3: “Caesar omnibus portis eruptione facta equitatuque emisso hostes in fugam dat,” id. ib. 5, 51, 5; “5, 58, 4 et saep.: aliquem de carcere,” Cic. Verr. 2, 5, 9; cf.: “Licinium fugere conantem de manibus,” id. Cael. 28; Liv. 21, 48; “for which: Hannibalem e manibus,” id. 22, 3; “and merely manibus,” id. 44, 36: “aliquem noctu per vallum,” Caes. B. C. 1, 76, 4: “aliquem pabulatum,” id. ib. 1, 81, 4; cf. id. ib. 3, 76, 1: “aliquem sub jugum,” Liv. 9, 6 fin. et saep.: “ut abs te non emissus ex urbe, sed immissus in urbem esse videatur,” sent out, turned out, Cic. Cat. 1, 11; cf. id. Rep. 4, 5 fin.: “scutum manu,” to throw away, throw aside, Caes. B. G. 1, 25, 4: “pila,” to throw, hurl, cast, discharge, id. ib. 2, 23, 1; Liv. 9, 13; 32, 17 et saep.; cf.: “hastam in fines eorum,” Liv. 1, 32: “aquam ex lacu Albano,” to let off, id. 5, 15; cf.: “aquam impetu,” Suet. Claud. 32: “lacus Velinus, a Curio emissus,” Cic. Att. 4, 15, 5; Suet. Caes. 44: “flumen per prona montis,” Curt. 7, 11: “sanguinem de aure,” to let, Col. 6, 14, 3; cf.: “sanguinem venis,” Plin. 25, 5, 23, § 56: “ova,” to lay, id. 11, 24, 29, § 85: “folia,” to put forth, produce, id. 18, 20, 49, § 182; cf. “transf.: ulmi emittuntur in ramos,” id. 17, 12, 18, § 90: “librum de arte aleam ludendi,” to put forth, publish, Suet. Claud. 33; cf.: “aliquid dignum nostro nomine emittere,” Cic. Fam. 7, 33: “fulmina,” id. Div. 2, 19 fin.: “sonitum ex alto,” Lucr. 4, 694; cf.: “vocem caelo,” Liv. 5, 51: “sonitum linguae,” Lucr. 5, 1044: “vocem,” to utter, id. 4, 548; 5, 1088; Liv. 1, 54 et saep.: “flatum crepitumque ventris,” Suet. Claud. 32 fin.: animam, to expire, Nep. Epam. 9, 3: “spiritum,” Vulg. Matt. 27, 50: “si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,” has broken forth, burst forth, Cic. Div. 2, 19, 44.—
B. In partic.: manu emittere aliquem for the usu. manu mittere aliquem, to release a person from one's potestas, to set free, emancipate (anteclass. and since the Aug. per.), Plaut. Capt. 3, 5, 55; id. Men. 5, 8, 52; id. Rud. 4, 6, 14 et saep.; Ter. Ph. 5, 5, 2; Liv. 24, 18, 12; Suet. Vit. 6; Tac. A. 15, 19; Macr. S. 1, 11; “so without manu,” Plaut. Ps. 4, 2, 37; Ter. Ad. 5, 9, 19; cf. “of a debtor: libra et aere liberatum emittit,” Liv. 6, 14, 5.
II. Trop., to let forth, let go, send out: “manibus manifesta suis emittere quoquam,” to let slip from our hands that which is evident, Lucr. 4, 504; cf.: “emissa de manibus res est,” Liv. 37, 12: “cum illud facetum dictum emissum haerere debeat (a fig. borrowed from missive weapons),” Cic. de Or. 2, 54, 219; cf.: “et semel emissum volat irrevocabile verbum,” Hor. Ep. 1, 18, 71: “argumenta,” Cic. de Or. 2, 53, 214; and: “maledictum,” id. Planc. 23 fin.