I.a place dedicated to some deity by forms of consecration, a sanctuary, temple (syn.: “templum, aedes, delubrum, cella, sacellum, sacrarium): in ea pugna Jovis Statoris aedem votam, ut Romulus ante voverat: sed fa num tantum, id est locus templo effatus, sacratus fuerat,” Liv. 10, 37 fin.; Sen. Ben. 7, 7: “eamque unam ob causam Xerxes inflammari Atheniensium fana jussisse dicitur, quod deos inclusos parietibus contineri nefas esse duceret,” Cic. Rep. 3, 9: “pro patriis fanis atque delubris propugnandum,” id. Rab. Perd. 10, 30: “de aris ac focis, de fanis ac templis,” id. Cat. 4, 11, 24: “fana templaque expilavit,” Suet. Caes. 54: “propter fani religionem,” Cic. Inv. 2, 1, 1: “fanum antiquissimum et sanctissimum,” Cic. Verr. 2, 1, 20, § 54: “Dianae Ephesi,” Caes. B. C. 3, 33, 1: “Junonis,” Cic. Verr. 2, 1, 20, § 52: “Herculis,” Caes. B. C. 2, 18, 1: “Hammonis,” Lucr. 6, 848: “Eumenidum,” Cic. N. D. 3, 18, 46; Vulg. Judic. 9, 4 al.
fānum , i, n. fari; cf. Varr. L. L. 6, § 54 Müll.; Paul. ex Fest. p. 88, 1, and 93, 17 Müll.; Cic. Div. 1, 41, 90,