I.unworthiness, vileness (class.).
I. In gen.: “si quid affert praeterea hominis aut dignitas aut indignitas,” Cic. de Or. 2, 32, 63: “nemo propter indignitatem repudiatus est,” id. Div. in Caecil. 19, 63: “summa,” id. Vat. 6, 15: “accusatoris (as of a slave),” id. Deiot. 1, 2.— Of things, enormity, heinousness: “infamia atque indignitas rei,” Caes. B. G. 7, 56; so, “rei,” Cic. Mur. 25, 51: “calamitatis,” Cic. Verr. 2, 5, 46, § 123.—
II. In partic.
A. Unworthy or unbecoming behavior, insulting treatment, indignity, meanness, baseness: “alicujus adeundi et conveniendi,” Cic. Fam. 6, 14, 2: “omnes indignitates contumeliasque perferre,” Caes. B. G. 2, 14, 3: “indignitatibus compulsus,” Liv. 42, 52, 1: “rei, foedissimae per se, adjecta indignitas est,” id. 5, 48, 9; 1, 59, 3. —
B. Indignation, in consequence of unworthy treatment: “tacita esse poterit indignitas nostra?” Cic. Att. 10, 8, 3: “indignitas atque ex ea ira animos cepit,” Liv. 5, 45, 6; 2, 7, 2.