I.not expecting, unaware (freq. in the historians; “not in Cic.): inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,” Caes. B. G. 4, 4: “impeditos et inopinantes aggressus,” id. ib. 1, 12: “imprudente atque inopinante Curione,” id. B. C. 2, 3: “rex in potestatem inopinanti (ei) venerat,” Nep. Dat. 3, 4: “suis inopinantibus,” Liv. 27, 48, 14.— Hence, adv.: ĭnŏpīnanter , unexpectedly, Suet. Tib. 60.
ĭn-ŏpīnans , antis, adj.,