I.unaccustomed (class.).
I. Act.
A. Not accustomed to, unused to a thing; constr. with gen., dat., ad, or inf.
(α).
With gen.: “insuetus contumeliae,” Cic. Att. 2, 21: “laboris,” Caes. B. G. 7, 30, 4: “hujus generis pugnae,” id. B. C. 1, 44, 3: “navigandi,” id. ib. 5, 6, 3: “operum,” id. B. C. 3, 49: “male audiendi,” Nep. Dion. 7: “moris ejus insueta,” Liv. 6, 34, 6; 3: “libertatis,” Sall. H. 1, 115 Dietsch.—
(β).
With dat.: “insuetus moribus Romanis,” Liv. 28, 18, 6: “insuetae operi manus,” Tib. 1, 4, 48. —
(γ).
With ad: “eques ad stabilem pugnam,” Liv. 31, 35, 6: “ad tale spectaculum,” not used to, id. 41, 20, 11: “corpora ad onera portanda,” Caes. B. C. 1, 78, 2.—
II. Pass., to which one is not accustomed, unusual: “insueta liberae civitati species,” Liv. 30, 37, 8: “haec, quibus insolita atque insueta sunt, Graeci timeant,” id. 38, 17, 5: “limen Olympi,” Verg. E. 5, 56: “iter,” id. A. 6, 16: “solitudo,” Liv. 3, 52: “insuetos foetus animalia edere,” monsters, id. 28, 21, 16.—in-suēta , n. plur., as adv.: “insueta rudentem (i. e. insolito more),” Verg. A. 8, 248.— Adv.: insuētē , contrary to custom (postclass.): “immorari,” Cael. Aur. Tard. 5, 3, 54. —Comp.: “insuetius perscrutari,” Aug. Ep. 3.