I.a light spear, with a leather thong fastened to the middle of it, a lance, spear (cf.: telum, spiculum, hastile, pilum, jaculum, etc.): Suevi lanceis configunt, Sisenn. ap. Non. 556, 8: “lancea infesta ... medium femur trajecit voluseni,” Hirt. B. G. 8, 48: “ceteri sparos aut lanceas portabant,” Sall. C. 56, 3: “Romanus miles missili pilo aut lanceis assultans,” Tac. H. 1, 79; 3, 27: “lata,” i. e. with a broad head, Verg. A. 12, 375; Suet. Claud. 35: “cujus torta manu commisit lancea bellum,” Luc. 7, 472; Just. 24, 5: “haec, duas lanceas dextra praeferens,” Curt. 6, 5, 26: “mihi non parvam incussisti sollicitudinem, injecto non scrupulo, sed lancea, ne sermones nostros anus illa cognoscat,” i. e. great dread, App. M. 1, p. 107, 5.
lancĕa , ae, f. λόγχη, acc. to Paul. ex Fest. p. 118 Müll.; acc. to Varr. ap. Gell. 15, 30 fin., of Spanish origin,