I.miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.): “pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet,” Ov. F. 3, 117: “manipulares judices,” who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.—
II. Subst.: mănĭpŭlāris (-plaris ), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier: “Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum,” Cic. Att. 9, 10, 1: “Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus,” Tac. A. 1, 20: “non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant,” Plaut. Truc. 2, 6, 10: “optimo quoque manipularium,” Tac. A. 1, 21.—
B. Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade: “postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos,” Plaut. Most. 5, 1, 7: “si centuriati bene sunt manuplares mei,” id. Mil. 3, 2, 3: “conveniunt manuplares eccos,” id. Most. 1, 3, 154: “centurio, tres suos nactus manipulares,” Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.