I.subst. quicque (quidque), pron. indef., whoever or whatever it be, each, every, every body, every one, every thing (prop. of more than two persons or things; cf. “uterque): non tute incommodam rem, ut quaeque est, in animum induces pati?” Ter. Hec. 4, 2, 27; “ut in quo quisque artificio excelleret, is in suo genere Roscius diceretur,” Cic. de Or. 1, 28, 130; id. Rep. 6, 24, 26: “tantum quisque laudat, quantum se posse sperat imitari,” id. Or. 7, 24: “quod cuique obtigit, id quisque teneat,” id. Off. 1, 7, 21: “magni est judicis statuere, quid quemque cuique praestare oporteat,” id. ib. 3, 17, 70: “sibi quoque tendente, ut periculo prius evaderet,” Liv. 21, 33: “ut quaeque stellae in iis, finitimisque partibus sint quoque tempore,” Cic. Div. 2, 42, 89: “quamcumque rem a quoque cognorit,” id. de Or. 1, 15, 67: “scrobes ternorum pedum in quamque partem,” Plin. 17, 22, 35, § 167: “proximis quibusque correptis,” Flor. 1, 9: “prout quique monitione indigerent,” Suet. Aug. 89.—With gen.: “tuorum quisque necessariorum,” Cic. Fam. 1, 9, 25: “quantulum enim summae curtabit quisque dierum, Si,” Hor. S. 2, 3, 124.—With comp.: “quo quisque est sollertior, hoc docet laboriosius,” Cic. Rosc. Com. 11, 31: “quo majus quodque animal, eo, etc.,” Cels. 2, 18: “ut quique (pedes) sunt temporibus pleniores, hoc, etc.,” Quint. 9, 4, 83: “bonus liber melior est quisque, quo major,” Plin. Ep. 1, 20, 4.—With sup., to express universality (quisque is then placed after the sup.; class. with sing. and neutr. plur.; rare with plur. masc. and fem.): doctissimus quisque, every learned man, i. e. all the learned, Cic. Tusc. 1, 31, 77: “recentissima quaeque sunt correcta et emendata maxime,” id. Ac. 1, 4, 13: “in omni arte optimum quidque rarissimum est,” id. Fin. 2, 25, 81: “asperrima quaeque ad laborem deposcimus,” Liv. 25, 6, 23; Suet. Caes. 44; Tac. A. 1, 24; Sen. Ep. 31, 1; Plin. Ep. 1, 5, 13: “summum quodque spectate, milites, decus,” Liv. 7, 32, 14; 23, 3, 14: “antiquissimum quodque tempus,” Caes. B. G. 1, 45: “gravissima quaeque grana serere,” Plin. 18, 8, 20, § 85.—With plur. masc. and fem.: optumi quique expetebant a me doctrinam sibi, Plaut. Most. 1, 2, 76: “fortissimis quibusque amissis,” Just. 5, 6, 3; Lact. Epit. 51, 2: “multi mortales convenere ... maxime proximi quique,” Liv. 1, 9, 8; cf.: “tot leges et proximae quaeque duriores,” Cic. Off. 2, 21, 75; id. Lael. 10, 34: “litterae longissimae quaeque,” id. Fam. 7, 33, 2; id. Att. 16, 11, 2.— “With ordinal numerals, to denote generality, universality (placed after the ordinal): vix decimus quisque est, qui ipsus se noverit,” scarcely one in ten, Plaut. Ps. 4, 2, 17: “tertio quoque verbo excitabatur,” at every other word, Cic. Rab. Post. 12, 34: quinto quoque anno, every fifth year, i. e. every four years, Cic. Verr. 2, 2, 56, § 139: “quinto quoque palo,” Plin. 17, 22, 35, § 169.—Rarely of time (days, years, etc.), without an ordinal numeral: “notentur, quae (ova) quoque die sint edita,” Col. 8, 5, 4: “annis quibusque,” every year, Plin. 33, 3, 15, § 52.—With primus, the very first, the first possible: “primo quoque tempore,” as soon as possible, Cic. Phil. 3, 15, 39: “primo quoque die,” at the earliest day, as soon as possible, id. ib. 8, 11, 33: “exercitui diem primam quamque dicere,” the earliest day possible, Liv. 42, 48: “primum quicque videamus,” the very first, Cic. N. D. 3, 3, 7.— Quisque stands freq. in app. with plur. subst.: “ubi quisque vident, eunt obviam,” Plaut. Capt. 3, 2, 2: “sibi quisque habeant, quod suom est,” id. Curc. 1, 3, 24: “decimus quisque ad supplicium lecti,” Liv. 2, 59: “octo delecti notissimus quisque,” id. 7, 19, 2: “(consules) in suas quisque provincias proficiscerentur,” id. 25, 12, 2; 1, 44, 1; “viri in vestibulo suarum quisque aedium stabant,” Curt. 4, 4, 14: “ultimi cum suis quisque ducibus,” id. 3, 3, 25; 5, 2, 6; 6, 11, 20.— Often in connection with se, suus (in good prose almost always placed after the pron., Zumpt, Gram. § 701; cf. “Krebs, Antibarb. p. 983): pro se quisque,” Cic. Agr. 1, 9, 26: “pro se quisque ad populum loquebatur,” Cic. Verr. 2, 1, 27, § 68: “ut quanti quisque se ipse faciat, tanti fiat ab amicis,” id. Lael. 16, 56: “suam quisque homo rem meminit,” Plaut. Merc. 4, 5, 51: “cum suo cuique judicio sit utendum,” Cic. N. D. 3, 1, 1: “edixit, ut quod quisque a sacris haberet, id in suum quidque fanum referret,” id. ib. 3, 34, 84: “quo feret natura sua quemque,” id. Brut. 56, 204: “dicere quos cupio nomine quemque suo,” Ov. Tr. 3, 4, 64: “quisque suos patimur Manes,” Verg. A. 6, 743: “suum quisque flagitium aliis objectantes,” Tac. H. 2, 44: “quos Poenus in civitates quemque suas dimisit,” Liv. 21, 48, 2; cf. Just. 13, 6, 2; 33, 2, 8; Tac. A. 6, 37.—Quisque, of two, for uterque, each: “oscula quisque suae matri properata tulerunt,” Ov. F 2, 715: “duas civitates ex unā factas: suos cuique parti magistratus, suas leges esse,” Liv. 2, 44, 9; 2, 7, 1; 10, 12, 3; 27, 35, 3; “for utercumque: ut cujusque populi cives vicissent, etc.,” id. 1, 24, 3 (dub. al. cujus) — Quisque as fem. for quaeque, like quis (ante - class.): “omnes meretrices, ubi quisque habitant, invenit,” Plaut. Poen. prol. 107: “quo quisque pacto hic vitam vostrarum exigat,” Ter. Hec. 2, 1, 19.—
II. Transf., for quicunque, whosoever, every one who, all that (ante- and postclass.): “quemque videritis hominem,” Plaut. Mil. 2, 2, 5; id. As. 1, 3, 47; 2, 3, 24; Liv. 1, 24: “at tu, quisque doles, amice lector,” Sid. Ep. 4, 11 in carm.