I.v. dep. a. and n. cor.
I. To think over, bethink one's self of, be mindful of a thing (as the result of the reminisci, the recalling of it to memory), to call to mind, remember, recollect (freq. and class.; cf. “recognosco): quod jam pueri ita celeriter res innumerabiles arripiant, ut eas non tum primum arripere videantur, sed reminisci et recordari. Haec sunt Platonis fere,” Cic. Sen. 21, 78; cf. id. Tusc. 1, 24, 57: “sed parum est me hoc meminisse: spero etiam te, qui oblivisci nihil soles, nisi injurias, reminiscentem recordari,” id. Lig. 12, 35.— Constr.
(α).
With acc. (so most freq.): “pueritiae memoriam,” Cic. Arch. 1, 1: “omnes gradus aetatis tuae (with considero),” id. de Or. 3, 22, 82: “desperationes eorum,” id. Fam. 2, 16, 6: “hujus meritum in me,” id. Planc. 28, 69 Wund. N. cr.: “tua consilia,” id. Att. 8, 12, 5: δέρρεις, id. ib. 4, 17, 1: “excusationem legationis obeundae,” id. Phil. 9, 4, 8: “communes belli casus,” Caes. B. C. 3, 72 fin.: “virtutes (Manlii),” Liv. 6, 20 fin.: “acta pueritiae,” Quint. 11, 2, 6: “priorem libertatem,” Tac. Agr. 82: “feralem introitum,” id. H. 1, 37: “bene facta priora,” Cat. 76, 1: “vocem Anchisae magni voltumque,” Verg. A. 8, 156: “antiqua damna,” Ov. M. 15, 774 et saep.: “tuam virtutem animique magnitudinem,” Cic. Fam. 5, 17, 1; so, “tua in me studia et officia multum tecum,” id. ib. 15, 21, 5; cf.: “alicujus vitam et naturam,” id. Clu. 25, 70; id. Tusc. 5, 5, 14: “si rite audita recordor,” Verg. A. 3, 107: “cum recorder non M. Brutum ... sed legiones nostras in eum locum saepe profectas,” Cic. Sen. 20, 75.— With quod: “recordatus quod nihil cuiquam toto die praestitisset,” Suet. Tit. 8: “ad ea, quae ... recordanda et cogitanda,” Cic. Sull. 9, 26.—
(β).
With obj.-clause: recordabantur, eadem se superiore anno in Hispaniā perpessos, Caes. B. C. 3, 47; Ov. M. 13, 705: hoc genus poenae saepe in improbos civis esse usurpatum recordatur. Cic. Cat. 4, 4, 7; id. Ep. ad Brut. 1, 5; and, acc. to the analogy of memini, with inf. pres.: “ego recordor longe omnibus unum anteferre Demosthenem,” id. Or. 7, 23.—
(γ).
With rel.-clause: “admonitus re ipsā recordor, quantum hae quaestiones punctorum nobis detraxerint,” Cic. Mur. 34, 72; Plaut. Most. 1, 2, 1: “recordor unde ceciderim,” Att. 4, 16, 10; Caes. B. C. 3, 73, 3; Quint. 11, 2, 38.—
(δ).
With gen. (freq. in late Lat.; in Cic. only in two foll. passages, for in Cic. Planc. 28, 69, the true read. is meritum): “recordans superioris tuae transmissionis,” Cic. Att. 4, 19, 1: “flagitiorum suorum recordabitur,” id. Pis. 6, 12: “pacti mei,” Vulg. Ezech. 16, 60: “nominis Domini, id. Amos, 6, 11: verborum,” id. Luc. 24, 6 et saep.—(ε) With de: “tu si meliore memoriā es, velim scire, ecquid de te recordere,” Cic. Tusc. 1, 6, 13; id. Planc. 42, 104; id. Q. Fr. 2, 1, 7, § 23; id. Sest. 1, 1; id. Lig. 12, 35.— (ζ) Absol.: “et, ut recordor, tibi meam (epistulam) misi,” Cic. Att. 13, 6, 3.—
II. To think of, meditate, ponder something future (rare): “nunc ego non tantum, quae sum passura, recordor,” Ov. H. 10, 79: “omnium captivitatem et miserrimam servitutem,” Just. 5, 7, 10.?*!
a. Act. collat. form recordavit, Quadrig. ap. Non. 475, 27; Varr. L. L. 6, 6, 46.—