I. To buy back, repurchase (freq. and class.; syn.: recupero, reparo).
A. In gen.: “eam (domum) non minoris, quam emit Antonius, redimet,” Cic. Phil. 13, 5, 10: “neque adeo hasce emi mihi — illi redemi rursum,” Plaut. Trin. 1, 2, 145: “aut emendum sibi quod non habebat, aut redimendum quod habebat,” Cic. Sest. 30, 66: “de fundo redimendo,” id. Att. 11, 13, 4: “orabo, ut mihi pallam reddat, quam dudum dedi, Aliam illi redimam meliorem,” will buy in return, Plaut. Men. 4, 2, 115; 4, 3, 6; cf. Plin. 6, 28, 32, § 162.—
B. In partic., to buy back, ransom, release, redeem a prisoner, slave, etc.: Li. Tu redimes me, si me hostes interceperint? De. Redimam, Plaut. As. 1, 1, 93; Ter. Eun. 1, 1, 29: “ut is homo redimatur illi,” Plaut. Capt. 2, 2, 91; cf. id. Merc. 3, 1, 31: “captos, captivos ab hoste, a praedonibus, etc.,” Cic. Off. 2, 16, 55; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90; cf.: “haec benignitas, redimi e servitute captos,” id. Off. 2, 18, 63; Plaut. Pers. 4, 6, 14: “servi in publicum redempti ac manumissi,” ransomed, liberated at public cost, Liv. 26, 27: “me raptum pugnā pretiove redemptum Mandere humo,” Verg. A. 9, 213; Ov. H. 3, 39; id. Am. 1, 8, 63. — Hence,
2. In gen., to buy off from any thing; to set free, release, rescue: “aliquem a piratis publicā civitatium pecuniā,” Vell. 2, 42, 3: “pecuniā se a judicibus, palam redemerat,” Cic. Mil. 32, 87; cf.: “se ab inquisitoribus pecuniā,” Suet. Caes. 1: “se a Gallis auro,” Liv. 22, 59: “se a cane,” Petr. 72 fin.: “se ab invidiā fortunae,” Plin. 37, 1, 2, § 3: “aliquem suo sanguine ab Acheronte,” Nep. Dion, 10, 2; cf.: “fratrem Pollux alternā morte redemit,” Verg. A. 6, 121: “corpus (sc. a morbo),” Ov. R. Am. 229: “redimite armis civitatem, quam auro majores vestri redemerunt,” Liv. 9, 4, 9; 15, 34, 5: so, “redemit Dominus Jacob,” Vulg. Jer. 31, 11; id. 1 Pet. 1, 18 et saep. —
II. To buy up.
A. Lit.
1. In gen. (rare): “statim redemi fundos omnes, qui patroni mei fuerant,” Petr. 7: “essedum sumptuose fabricatum,” Suet. Claud. 16: “libros suppressos,” id. Gram. 8.—
(β).
Of persons, to hire, bribe: “auditores conducti et redempti,” Plin. Ep. 2, 14, 4; so, “plausor redemptus,” Petr. 5, 8: “tutor aut curator redemptus,” Cod. Just. 5, 1, 4: “aemuli corrupti ac redempti,” ib. 10, 54.— More freq. and class.,
2. In partic., a mercant. and jurid. t. t., to take or undertake by contract; to hire, farm, etc.: “Dumnorigem portoria reliquaque omnia Aeduorum vectigalia parvo pretio redempta habere,” Caes. B. G. 1, 18; Varr. L. L. 6, § 92 Müll.; cf.: “picarias de censoribus,” Cic. Brut. 22, 85: “opus,” Cic. Verr. 2, 1, 54, § 141: “istum eripiendum,” id. ib. 2, 1, 11, § “31: vestimenta texenda vel insulam, vel navem fabricandam,” Dig. 7, 8, 12 fin.: “litem,” to undertake, Cic. Rosc. Com. 12, 35.— Esp., in law, t. t., to undertake the risk of a suit for a consideration (which was held dishonorable; “opp. to the authorized stipulation of a fee): litem te redemisse contra bonos mores,” Cod. Just. 2, 12, 15; cf. “also: redimit eventum litium majoris pecuniae praemio contra bonos mores (procurator),” Dig. 17, 1, 7: “qui alios actionum suarum redimunt exactores,” i. e. who engage persons to undertake their suits in their own names, Cod. Just. 2, 13, 2; so ib. 2, 13, 1; cf., respecting redimere litem, Mühlenbruch, Die Lehre von der Cession, p. 362 sq.—
B. Trop., to buy, purchase.
1. To gain, acquire, obtain, procure any thing desirable: “ut ab eo (praetore) servorum sceleris conjurationisque damnatorum vita vel ipso carnifice internuncio redimeretur,” Cic. Verr. 2, 5, 6, § 14: “ego vitam omnium civium ... quinque hominum amentium ac perditorum poenā redemi,” id. Sull. 11, 33: non vitam liberum sed mortis celeritatem pretio, Cic. Verr. 2, 5, 45, § 119: “sepeliendi potestatem pretio,” id. ib.: “pacem sibi sempiternam,” id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 34: “pacem Ariovisti ne obsidibus quidem datis,” Caes. B. G. 1, 37: “pacem ab aliquo,” Just. 43, 5, 9: “omnium gratiam atque amicitiam ejus morte,” Caes. B. G. 1, 44 fin.: “militum voluntates largitione,” id. B. C. 1, 39: “primo tantummodo belli moram,” Sall. J. 29, 3: “neve auro redimat jus triste sepulcri,” Ov. M. 13, 472: “mutuam dissimulationem mali,” Tac. Agr. 6: “quidquid homines vel vitā aestimant vel morte redimunt,” Curt. 5, 5, 18; 5, 9, 3.—
2. To buy off, i. e. to ward off, obviate, avert an evil: “quam (acerbitatem) ego a re publicā meis privatis et domesticis incommodis libentissime redemissem,” Cic. Fam. 2, 16, 4: “haec vero, quae vel vitā redimi recte possunt, aestimare pecuniā non queo,” Cic. Verr. 2, 5, 9, § 23: “qui se uno quaestu decumarum omnia sua pericula redempturum esse dicebat,” id. ib. 2, 3, 19, § “49: metum virgarum pretio,” id. ib. 2, 5, 44, § “117: ignominiam assiduo labore,” Front. Strat. 4, 1, 21: “bellum ab Illyriis pactā mercede redimere,” Just. 7, 5, 1; cf. “bella,” id. 6, 1, 6; 7, 5, 1; 7, 6, 5: “si mea mors redimenda tuā esset,” Ov. P. 3, 1, 105; cf.: “nec te pugnantem tua forma redemit,” id. M. 12, 393: “qui delatorem redemit,” has bought off, hushed up, Dig. 49, 14, 29.—
3. To pay for; to make amends, atone, compensate for a wrong: “flagitium aut facinus redimere,” Sall. C. 14, 3: “multa desidiae crimina morte,” Vell. 2, 87 Ruhnk.: “nullam congiario culpam,” Plin. Pan. 28, 2; cf. simply culpam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8: “vitium auctore (sc. Jove),” Ov. H. 17, 49: “sua perjuria per nostram poenam,” id. Am. 3, 3, 21.—
4. Of one's word or promise, to redeem, keep: “verba sua,” Sen. Ben. 4, 36, 1.