I. Act., to let go back, send back, despatch back, drive back, cause to return (class. and very freq.; cf. reddo).
A. Lit.
1. In gen.: Al. Redde mihi illam (filiam) ... Non remissura es mihi illam? ... non remittes? Me. Non remittam! Plaut. Cist. 2, 1, 29 sq.: “a legione omnes remissi sunt domum Thebis,” id. Ep. 2, 2, 22: “aliquem domum,” Caes. B. G. 1, 43 fin.; 4, 21; 7, 4 fin.; id. B. C. 3, 27 fin.: “mulieres Romam,” Cic. Att. 7, 23, 2: “paucos in regnum,” Caes. B. C. 2, 44: “Fabium cum legione in sua hiberna,” id. B. G. 5, 53: “partem legionum in sua castra,” id. B. C. 3, 97: “ad parentes aliquem nuntium,” Plaut. Capt. 2, 3, 15: “aliquem ad aliquem,” id. Cas. 2, 8, 1; Cic. Fam. 16, 5, 1; Caes. B. C. 1, 24; 26: “obsides alicui,” id. B. G. 3, 8 fin.; Lucil. ap. Lact. 5, 14: “is argentum huc remisit,” Plaut. As. 2, 2, 69: “librum tibi remisi,” Cic. Att. 9, 9, 2: pila intercepta, to cast or hurl back, Caes. B. G. 2, 27; so, “tractum de corpore telum,” Ov. M. 5, 95: “epistulam ad aliquem,” Plaut. Truc. 2, 4, 43: “litteras Caesari,” Caes. B. G. 5, 47; cf.: “scripta ad eum mandata per eos,” id. B. C. 1, 10: “naves ad aliquem,” id. B. G. 5, 23; so, “naves,” id. B. C. 1, 27: “obsides,” id. B. G. 3, 8; 3, 29: “nonne vides etiam, quantā vi tigna trabesque Respuat umor aquae? .. Tam cupide sursum revomit magis atque remittit,” drives back, Lucr. 2, 199; so, “aquas longe (cautes),” Sen. Hippol. 583: “calces (equi),” i. e. kick out behind, Nep. Eum. 5, 5.—
b. To send forth from itself, give out, yield: “ut melius muriā, quam testa marina remittit,” gives forth, yields, Hor. S. 2, 8, 53: “muriam,” Col. 12, 9 init.: “minimum seri,” id. 12, 13: “umorem (humus),” id. 12, 15 init.: “aeruginem (vasa aenea),” id. 12, 20, 2: “nec umenti sensit tellure remitti (nebulas),” Ov. M. 1, 604: “umorem ex se ipsa remittit,” Verg. G. 2, 218: “quod baca remisit olivae,” Hor. S. 2, 4, 69: “sanguinem e pulmone,” Ov. P. 1, 3, 19.—
2. In partic.
a. To let go back, to loosen, slacken, relax any thing strained, bound, rigid, etc. (syn. relaxo; “opp. intendo, adduco): in agro ambulanti ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum recidisse,” Cic. Div. 1, 54, 123; cf.: “habenas vel adducere vel remittere,” id. Lael. 13, 45: “frena,” Ov. M. 2, 191 (opp. retinere); “6, 228: lora,” id. ib. 2, 200; id. Am. 3, 2, 14; cf.: “vela pennarum,” Lucr. 6, 743: “ira contractis, hilaritas remissis (superciliis) ostenditur,” Quint. 11, 3, 79: “quattuor remissis (digitis) magis quam tensis,” id. 11, 3, 99: “digitis,” Ov. H. 19, 197: “remissis,” id. M. 4, 229: junctasque manus remisit; “vinclis remissis, etc.,” i. e. to loose, id. ib. 9, 314 sq.: “digitum contrahens ac remittens,” Plin. 11, 26, 32, § 94: bracchia, i. e. to let sink or fall down, Verg. G. 1, 202: remissas manus, sinking or failing, Vulg. Heb. 12, 12: “frigore mella Cogit hiems eademque calor liquefacta remittit,” dissolves again, melts, Verg. G. 4, 36; cf.: “cum se purpureo vere remittit humus,” opens again, thaws, Tib. 3, 5, 4: “vere remissus ager,” Ov. F. 4, 126. —
b. To leave behind, produce: “veluti tractata notam labemque remittunt Atramenta,” Hor. Ep. 2, 1, 235.—
c. Jurid. t. t.: remittere nuntium or repudium, to send a bill of divorce, to dissolve a marriage or betrothal; v. nuntius and repudium.—
B. Trop.
1. In gen., to send back, give back, return, restore, dismiss, remove, etc.: “(specula) simulacra remittunt,” Lucr. 4, 337 Lachm.: “vocem late nemora alta remittunt,” Verg. A. 12, 929; cf.: “totidemque remisit Verba locus,” Ov. M. 3, 500: “chorda sonum ... remittit acutum (with reddere),” Hor. A. P. 349: “vos me imperatoris nomine appellavistis: cujus si vos paenitet, vestrum vobis beneficium remitto, mihi meum restituite nomen,” Caes. B. C. 2, 32 fin.: “quin etiam ipsis (imperium) remittere,” id. B. G. 7, 20: integram causam ad senatum remittit, refers, Tac. A. 3, 10: “a quibus appellatum erit, si forte ad eosdem remittemur,” Quint. 11, 1, 76; 12, 10, 21: “veniam,” to return, repay, Verg. A. 4, 436: “quae nisi respuis ex animo longeque remittis,” Lucr. 6, 68; cf.: “opinionem animo,” to dismiss, reject, cast off, Cic. Clu. 2, 6: “si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto,” resign it, id. Sull. 30, 84: “utramque provinciam remitto, exercitum depono,” id. Phil. 8, 8, 25: “Galliam togatam,” id. ib. 8, 9, 27.—
2. In partic.
a. (Acc. to I A. 2. a.) To slacken, relax, relieve, release, abate, remit (freq. and class.): “omnes sonorum tum intendens tum remittens persequetur gradus,” Cic. Or. 18, 59; cf.: “(sonorum vis) tum remittit animos, tum contrahit,” id. Leg. 2, 15, 38: quaero enim non quibus intendam rebus animum, sed quibus relaxem ac remittam, relieve, recreate, refresh, id. Fragm. ap. Non. 383, 23: “ut requiescerem curamque animi remitterem,” id. Verr. 2, 4, 61, § 137: “animum per dies festos licentius,” Liv. 27, 31; and in a like sense with se, Nep. Alcib. 1 fin.; “and mid.: mirum est, ut opusculis animus intendatur remittaturque,” Plin. Ep. 7, 9, 13: “animos a contentione pugnae,” Liv. 5, 41: “animos a certamine,” id. 9, 12: “animos a religione,” id. 5, 25; cf.: “nihil apud milites remittitur a summo certamine,” id. 6, 24, 10: “superioris temporis contentionem,” Caes. B. C. 2, 14 fin.; cf. Cic. Brut. 55, 202: “diligentiam in perdiscendo ac memoriam,” Caes. B. G. 6, 14; cf.: “curam et diligentiam remittunt,” id. B. C. 2, 13: “summum illud suum studium remisit,” Cic. Brut. 93, 320: “ea studia remissa temporibus revocavi,” id. Tusc. 1, 1, 1: “belli opera,” Liv. 30, 3: “bellum,” id. 30, 23: “pugnam,” Sall. J. 60, 3 al.: “urguent tamen et nihil remittunt,” Cic. Fin. 4, 28, 77: equites petere ut sibi laxaret aliquid laboris; “quibus ille, ne nihil remissum dicatis, remitto, etc.,” Liv. 9, 16: “cottidie aliquid iracundiae remittebat,” Cic. Phil. 8, 6, 19; cf. id. Att. 10, 4, 2: “aliquid de suo,” id. Rab. Post. 11, 31: “horam de meis legitimis horis,” Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25: “aliquid de severitate cogendi,” id. Phil. 1, 5, 12; 13, 17, 36: “nihil de saevitiā,” Tac. A. 6, 25 al.; cf. Caes. B. C. 3, 17: “ex eo, quod ipse potest in dicendo, aliquantum remittet,” Cic. Div. in Caecil. 15, 48: “aliquid ex pristinā virtute,” Caes. B. C. 3, 28: “aliquid ex curā verborum,” Quint. 10, 7, 22; 7, 1, 22.—With ellipsis of aliquid, etc.: “illum viris fortissimis remittere de summā non potuisse, te mulieri deterrimae recte remississe, etc.,” Cic. Verr. 2, 3, 35, § 82; Liv. 4, 43, 11: “de voluntate nihil,” Cic. Brut. 5, 17: “nihil e solito luxu,” Tac. H. 3, 55: “nihil ex arrogantiā,” id. Agr. 27 al.— Impers.: “tum aequo animo remittendum de celeritate existumabat,” Caes. B. G. 5, 49.—
(β).
With inf., to cease, leave off, omit to do any thing (rare; “not in Cic. or Cæs.): si cogites, remittas jam me onerare injuriis,” Ter. And. 5, 1, 8: “neque remittit quid ubique hostis ageret explorare,” Sall. J. 52, 5; cf.: “quid bellicosus Cantaber cogitet, remittas Quaerere,” Hor. C. 2, 11, 3.—
(γ).
With se, or mid., to relax, abate: “ubi dolor et inflammatio se remiserunt,” Cels. 4, 24 fin.; cf.: “cum se furor ille remisit,” Ov. H. 4, 51: “quae (febres) certum habent circuitum et ex toto remittuntur,” Cels. 3, 12; cf. under II.—
(δ).
Mid., to recreate one's self: “eundem, cum scripsi, eundem etiam cum remittor, lego,” Plin. Ep. 1, 16, 7; cf.: “fas est et carmine remitti,” id. ib. 7, 9, 9; cf. “supra: animus remittatur,” id. ib. 7, 9, 13.—(ε) To give free course to (opp. continere): “animi appetitus, qui tum remitterentur, tum continerentur,” Cic. N. D. 2, 12, 34.—
b. With respect to a person, to free one from any thing; to give up, grant, forgive, yield, resign, concede, surrender, sacrifice a thing to any one (= concedere, condonare); with acc. of the offence: “Tranioni remitte quaeso hanc noxiam causā meā,” Plaut. Most. 5, 2, 47: “injuriam,” Sall. H. 3, 61, 2 Dietsch: “quare tum cito senex ille remisit injuriam?” Sen. Contr. 2, 11, 1: “ut ex animo tibi volens omne delictum remittam,” App. M. 3, p. 137, 29; so freq. in late Lat., to remit, forgive a sin or offence: “peccata,” Vulg. Matt. 9, 2: “blasphemia,” id. ib. 12, 31: “cogitationem,” id. Act. 8, 22. — Freq. with acc. of the penalty: “multam,” Cic. Phil. 11, 8, 18: “poenam alicui,” Liv. 40, 10, 9: ipso remittente Verginio ultimam poenam, id. 3, 59, 10; 8, 35, 1: “omnia tibi ista concedam et remittam,” Cic. Verr. 2, 5, 9, § 22; cf. id. Ac. 2, 33, 106; and: “alicui remittere atque concedere, ut, etc.,” id. Planc. 30, 73: meam animadversionem et suppli cium ... remitto tibi et condono, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2: “quod natura remittit, Invida jura negant,” Ov. M. 10, 330: “si per populum Romanum stipendium remittatur,” Caes. B. G. 1, 44: “pecunias, quas erant in publicum Varroni cives Romani polliciti, remittit,” id. B. C. 2, 21; cf. Liv. 42, 53: aedes (venditas) alicui, to give up, resign a purchase, Plaut. Most. 3, 2, 111: “tempus vobis,” Cic. Verr. 2, 1, 11, § 30: “ut patria tantum nobis in nostrum privatum usum, quantum ipsi superesse posset, remitteret,” id. Rep. 1, 4, 8: “navem imperare debuisti ex foedere: remisisti in triennium: militem nullum umquam poposcisti per tot annos,” Cic. Verr. 2, 4, 9, § 21: “tibi remittunt omnes istam voluptatem et eā se carere patiuntur,” resign that pleasure to you, id. de Or. 1, 58, 246: “ut memoriam simultatium patriae remitteret,” sacrifice to his country, Liv. 9, 38; cf.: “privata odia publicis utilitatibus remittere,” Tac. A. 1, 10: “ut sibi poenam magistri equitum remitteret (dictator),” that he would remit for their sake, Liv. 8, 35: “dictator consulibus in senatu magnifice conlaudatis et suarum quoque rerum illis remisso honore, dictaturā se abdicavit,” having been resigned in their favor, id. 7, 11: “jus ipsi remittent,” will abandon their claim, id. 6, 18, 7.— Absol.: “remittentibus tribunis plebis comitia per interregem sunt habita,” withdrawing their opposition, Liv. 6, 36, 3: “de tributo remiserunt,” id. 5, 12, 13; cf. Tac. A. 1, 8: “si hoc ipsi remitti vellent, remitterent ipsi de maritumis custodiis,” Caes. B. C. 3, 17.—
(β).
Poet., with inf., to allow, permit: “sed mora damnosa est nec res dubitare remittit,” Ov. M. 11, 376; cf.: “(Fides) occulte saevire vetat, prodesse remittit,” Claud. Laud. Stil. 2, 37. —
II. Neutr., to decrease, abate (very rare, but class.): “si forte ventus remisisset,” Caes. B. C. 3, 26: “imbres,” Liv. 40, 33, 4: “pestilentia,” id. 2, 34, 6: “cum remiserant dolores pedum,” Cic. Brut. 34, 130; cf.: “si remittent quippiam Philumenae dolores,” Ter. Hec. 3, 2, 14: “tumor remittens,” Cels. 7, 18: “vapor calidus primo non remittit propter levitatem,” does not sink, Vitr. 8, 2.— Hence, rĕmissus , a, um, P. a. (acc. to I. A. 2. a.), slack, loose, relaxed, languid (opp. contentus, contendere): “membra,” Lucr. 5, 852.
A. Lit.: “ut onera contentis corporibus facilius feruntur, remissis opprimunt,” Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.: “vox, ut nervi, quo remissior, hoc gravior et plenior,” Quint. 11, 3, 42: “ridens Venus et remisso Filius arcu,” Hor. C. 3, 27, 67: “ammoniacum,” i. e. liquid, Pall. 1, 41, 2; cf. “adeps,” Veg. 1, 11, 4. —
B. Trop., relaxed, not rigid, strict, or hard, both in a good and bad sense.
1. Mild, gentle, soft, indulgent, cheerful, good-humored, gay, etc. (syn.: “lenis, mitis, dulcis): remissior ventus,” Caes. B. C. 3, 26: “remissiora frigora,” id. B. G. 5, 12 fin.: “cantūs remissiores,” Cic. de Or. 1, 60, 254; cf.: “tum intentis tum remissis modis,” Quint. 11, 3, 17: “si me non improbissime Dolabella tractasset, dubitassem fortasse, utrum remissior essem, an summo jure contenderem,” Cic. Att. 16, 15, 1: “in eo sermone non remissi sumus,” id. Fin. 3, 1, 2: “remissus et subridens,” Tac. Or. 11 init.: “nisi magistratus valde lenes et remissi sint,” Cic. Rep. 1, 43, 66: “in ulciscendo remissior,” id. Red. ad Quir. 7, 23: “animus (with lenis),” id. de Or. 2, 46, 193; cf.: “remississimo ad otium et ad omnem comitatem animo,” i. e. most prone, Suet. Aug. 98: “remissus et mitis,” Plin. Ep. 3, 14, 5: “cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere,” Cic. Cael. 6, 13; cf. Suet. Galb. 14; id. Claud. 21: “decorus est sermo senis quietus et remissus,” Cic. Sen. 9, 28: “remissius genus dicendi,” id. Sest. 54, 115: “amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior,” id. Lael. 18, 66; cf. “affectus,” Quint. 10, 1, 73: “egressiones dulces et remissae,” id. 11, 3, 164: joci, gay, merry (opp. curae graves), Ov. M. 3, 319; cf.: “remissiores hilarioresque sermones,” Suet. Tib. 21: “opus,” Ov. Tr. 2, 547. —
2. Slack, negligent, remiss (syn. languidus): “esse remisso ac languido animo,” Caes. B. C. 1, 21; cf.: “nostris languentibus atque animo remissis,” id. ib. 2, 14: dolus Numidarum nihil languidi neque remissi patiebatur, i. e. no negligence, Sall. J. 53, 6; 88, 2: “in labore,” Nep. Iphic. 3, 1: “oderunt agilem gnavumque remissi,” Hor. Ep. 1, 18, 90: “remissior in petendo,” Cic. Mur. 26, 52: “vita remissior,” Suet. Tib. 52.—
b. Lower, cheaper: “remissior aliquanto ejus fuit aestimatio quam annona,” below the market price, Cic. Verr. 2, 3, 92, § 214. — Hence, adv.: rĕ-missē (acc. to B. 1.), gently, mildly (with leniter, urbane; “opp. severe, graviter, vehementer, etc.),” Cic. de Or. 3, 26, 102; id. Cael. 14, 33; Col. 1, 8, 10; Quint. 10, 2, 23; 12, 10, 71; Suet. Claud. 30.—Comp., Cic. de Or. 1, 60, 255; Cic. Verr. 2, 4, 34, § 76; Quint. 9, 2, 91.—Sup. is not found.