I.gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. strepo.
I. Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.: “strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus,” Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.): “fluminum,” Cic. Leg. 1, 7, 21: “strepitu nullo clam reserare fores,” Tib. 1, 8, 60; so, “ingens valvarum,” Hor. S. 2, 6, 112: “audis quo strepitu janua remugiat,” id. C. 3, 10, 5: “rotarum,” Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7: “obscenus, i. e. ventris,” Petr. 117 et saep.: “comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore,” Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2): “inde fragore gravi strepitus loca terret,” Ov. M. 11, 365: “prae strepitu et clamore,” Liv. 2, 27, 8: “magno cum strepitu ac tumultu castris egressi,” Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1: “concursus hominum forique strepitus,” id. Brut. 92, 317: “Romae,” Hor. C. 3, 29, 12: “inter strepitum tot bellorum,” Liv. 4, 1, 5; cf.: “sententiarum vanissimus strepitus,” Petr. 1, 2.—In plur.: “canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus,” Liv. 5, 47, 3: “vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti,” id. 39, 15, 9.—
II. Poet., transf., a (measured, regular) sound: “citharae,” Hor. Ep. 1, 2, 31: “testudinis aureae,” id. C. 4, 3, 18: “tibicinae,” id. Ep. 1, 14, 26.