This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
ÞÓRIR hét maðr, er bjó í Noregi á bæ þeim, er á
Rauðabergi heitir. Þessi bær er skammt frá Víkinni.
Þórir átti tvá syni. Hét annarr Helgi, en Þorsteinn
annarr; báðir váru þeir þrifligir menn, ok var þó Helgi
framar um íþróttir. Faðir þeira var hersir at nafnbót.
Hann var í vináttu við Óláf konung.
Þat var á einu sumri, at þeir bræðr höfðu kaupferð
norðr til Finnmerkr ok höfðu smjör ok flesk til kaups
við Finna. Fengu þeir góða kaupferð ok heldu aptr at
áliðnu sumri ok kómu um dag við nes þat, er hét
Vímund. Þar var allgóðr skógr. Gengu þeir á land upp
ok fengu nokkurt mösurtré. Verðr Helga lengra gengit
í skóginn en öðrum mönnum. Síðan kastar yfir myrkri
miklu, svá at hann hittir eigi til skipsins á þeim aptni;
tekr nú ok skjótt at dimma af nótt. Þá sér Helgi, hvar
tólf konur ríða ór skóginum. Þær váru allar á rauðum
hestum ok í rauðum reiðklæðum. Þær stigu af baki.
Allr reiðingr hestanna þá glóaði við gull. Ein bar þar
af öllum um vænleik, ok allar aðrar þjóna henni,
þessi inni sköruligu konu. Hestar þeira gengu á gras.
Eptir þat settu þær niðr eitt fagrt tjald. Var þat stafat
með ýmsum litum ok víða gullskotit, ok öll höfuðin
váru við gull búin, er af upp gengu landtjaldinu, ok
svá stöngin, er upp stóð, ok mikill gullknappr ofan á.
Ok er þær höfðu um búizt, reistu þær borð ok báru
á margs konar krásir. Þá tóku þær handlaugar, vatnskarl
ok munnlaugar, gervar af silfri, ok allt laugat í gulli.
Helgi stóð nærri tjaldi þeira ok horfði á. Sú, er fyrir
þeim var, mælti: "Helgi, gakk hingat, ok þigg hér mat
ok drykk með oss." Hann gerir svá. Helgi sér, at þar er
fríðr drykkr ok önnur fæðsla ok væn ker. Þá váru borð
ofan tekin ok hvílur búnar, ok váru þær miklu skrautligri
en annarra manna sængr. Sú kona spyrr Helga, er
fyrir þeim var, hvárt hann vildi heldr liggja einn saman
eða hjá henni. Helgi spyrr hana at nafni. Hún svarar:
"Ek heiti Ingibjörg, dóttir Guðmundar af Glæsisvöllum."
Helgi mælti: "Hjá þér vil ek liggja." Ok svá gerðu
þau þrjár nætr í samt. Var þá bjart veðr; standa þau þá
upp ok klæðast. Ingibjörg mælti þá: "Nú munum vit
hér skilja. Eru hér kistlar tveir, annarr er fullr af silfri,
en annarr af gulli, er ek vil gefa þér, ok seg engum
manni, hvaðan þat kom." Eptir þat ríða þær burt sama
veg sem þangat, en hann fór til skips síns. Fagna þeir honum
vel ok spyrja, hvar hann dvaldist, en hann vill þar
ekki frá segja. Halda þeir þá suðr með landi ok koma
heim til föður síns ok hafa aflat mikils fjár. Faðir Helga
ok bróðir spyrja, hvaðan honum kom svá mikit fé
sem hann hafði í kistlunum, en hann vill þat eigi
segja.