1
2
Vos eritis silvae testes, vos flumina vosque
Numina silvarum, tuque, o clarissime Titan,
Vos eritis testes mortem quod demorer ultra
Invitus, pigeat tristem quod ducere vitam;
5Namque, meum sidus postquam fera fata tulerunt
Phyliroemque meis oculis spectare negatum,
Vivere quid libeat? Quid tantis tundere caelum
Amplius alloquiis immotaque numina prodest?
3
Quale sonat dulci turtur viduata marito
10Carmen et aeriae celso de vertice quercus
Argutos iterat questus et flebile cantat,
Tale sub adverso cecinit modo conditus antro
Tityrus et, caram moerens abiisse puellam,
Crudeles superos, crudelia sidera dicit.
15Hoc si forte placet, positi sub caespite, Barge,
Aspera sollicitae discamus vulnera mentis.
4
Quis deus optanti, quis te mihi, Tityre, casus
Obtulit? Arrident nostris bona numina votis.
Siste gradum, Lynca: non me Rhodopeius aeque
20Detineat vates, non me vocalis Arion,
Carmina mirantem solitus delphina movere.
5
Felix qui cara pariter comitante puella
Tartareas sedes nigrique Acheruntis ad undam
Descendit: gratos non illum cernere vultus
25Infernae prohibent leges, non ille dolore
Angitur assiduo nec mortem perditus orat.
Quid non esse velim? Pecudes sua gramina pascunt,
Laeta saginatus iacet ad praesepia taurus,
Libera per campos curisque soluta vagatur
30Cerva, et aves vacuum volitant per inane, marinos
Per fluctus placidi ludunt, per flumina pisces;
At me durus Amor, rubro seu littore Phoebus
Tollitur Hesperiis seu idem conditur oris,
Urget, et in nostro fixi stant pectore vultus
35Et flavi crines et candida colla puellae.
Illam ego per silvas, illam per saxa nivesque
Aspicio: ah puris quoties offertur in undis,
Montibus ah quotiens viridique sub arboris umbra!
6
Barge, quid Aoniis cantaret blandius antris
40Dircaeus vates, acri seu captus amore
Mulceret tenues modulatis versibus auras,
Seu vulsas rupes et grandia carmine saxa
Duceret ac tremulis montana cacumina silvis?
Desine mirari: pulchram si fata dedissent
45Phyliroem aspicere, effluerent tibi carmina, Lynca,
Tigribus et torvis lacrimas motura leaenis.
7
Quid iuvat in terris ablata degere vita,
Semper et assiduis superos lassare querelis?
Postquam (dulce nihil sperant mea lumina) ... postquam
50Lux mea luce caret, fortes agitare palaestras
Odimus et trepidis pedicas componere cervis;
Nec nos Pierii cantus nec carmina, nec nos
Oblectant agiles per florea rura choreae,
Quaeque olim fuerant animo gratissima nostro
55Iam sordent: vacuos per pascua longa recessus
Quaerimus et pavidis pendentia saxa ruinis.
Ite procul, pecudes, procul hinc, mea cura capellae:
Solus ego ad solos gemitus effundere montes
Vadam, si lacrimis insanus desinat ardor.
60Me iubar exoriens, me sidera cuncta gementem
Aspicient, hiemis seu frigora dura ruentem
Tixiniam sistent, seu torrida suxerit aestas.
Demens, qui lacrimis crudeles cedere Parcas
Credis! Threicii non si tibi carmina vatis
65Carminibus valeas optatam accersere mortem.
Vos, montes, potius, potius miserescite, rupes,
Obruite hunc miserum tantisque exolvite curis.
Sed quid ego incassum surdis mea carmina fundo
Rupibus? Insanos tollet mors una dolores.
70Pronus ab exosis subiecta in flumina saxis
Deferar, inque imo submersum turbida fundo
Unda teget Situlae. Tu nostri causa doloris,
Nympha, vale: pecudes, saltus, armenta, valete.
8
Surgamus ne forte dolor iam saevius urgens
75Praecipites saxis artus dare cogat amantem.
9
Tityre, quid sola tecum sub rupe volutas?
Quid tantum lacrimis divosque hominesque lacessis?
Quis tibi finis erit? Viventia lumina pacem
Abstulerant, eadem pacem tibi mortua demunt.
80Sit pudor insano tantum indulgere labori.
10
Iamdudum, Lynca, perii cum candida caelum
Phyliroem subiit, miserum nunc perdere mens est
Corpus et ablatae comitem me adiungere nymphae.
11
Ah, quid ais? Te tantum ergo rapit improbus ardor?
85Quae tibi causa necis? Num quod tua maxima cura
Phyliroe periit? Laetari, Tityre, debes:
Illa quod et superum numen formosa deorum
Aspicit et flentem caelo te moeret ab alto.
12
Scimus et haec animo iamdudum, Barge, videmus
90Omnia, sed dulces quoniam me cernere vultus
Dii prohibent, rursus flagranti in pectore curae
Ardentes subeunt, damnatae et taedia vitae:
Morte mori certum est.
13
Sed longe tristius illa
Est aliquid: sonti scelerum tibi cernere dirae
95Ultrices dabitur, non quae cupis ora puellae.
Quin potius placidis mecum secede sub umbris
Phyliroemque tuam meritis tollemus ad astra
Laudibus: alterno resonabunt carmine valles.
14
Perge, sequar: forsan melior fortuna paratur.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
pastoralia, redazione G (S. Carrai, 1996).
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.