1.
Laurenti, vita ipsa, oculis mihi charior ipsis,Cui sacer ipse chorus laurea serta dedit.
Nunc tu, sive canis Phrygii pastoris amores,
Sive tuo Boreas carmine Pityn amat,
5Cymothoenque vagus sequitur per caerula Triton,
Orionque aliis concidit aequoribus,
Sive feros magno ore sonas in bella Gigantes,
Horridaque invicto fulmina missa love;
Linque precor, glaciale solum, qua turbidus Ister
10Horret, et incanis barbara terra iugis.
Iam tibi laurentes concordi nomine Nymphae,
Et Tybris vari maxima dona parant.
2.
Laurenti, pomosa colis dum Tiburis arva,Scribis apollinea carmina digna lyra,
Dum canis et nautas, Xantippi et tristia fata,
Dum Mopsum absentem dulcia ad arva vocas,
5Venator dum Lina docct disponere Theron,
Sectari et celebres per iuga longa feras,
Leucothoae divina Venus dum lumina reddit,
Pierias vena divite fundis opes,
Dumque elegis fontem celebras, quem magnus Iulus
10Edidit, et rarum surgere iussit opus,
Hic ubi laeta capit somnos laurentia Leuce,
Hic ubi vergineus temperat ora liquor
Et cum principibus versaris culte latini
Carminis, et dulci pasceris ambrosia,
15Dum silvas, dum rura legis, dum martia bella,
Dum Nemesis, et dum Delia in ore sonat:
Felix, cui viridem lauru, myrtoque coronam
Pierides texunt, Pieridumque pater.