Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 21
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

[3] dum Romani tempus terunt legationibus mittendis, Hannibal, quia fessum militem proeliis operibusque habebat, paucorum iis¹ dierum quietem dedit, stationibus ad custodiam vinearum aliorumque [p. 32] operum dispositis. interim animos eorum nunc ira² in hostes stimulando, nunc spe praemiorum accendit. [4] ut vero pro contione praedam captae urbis edixit militum fore, adeo accensi omnes sunt ut, si extemplo signum datum esset, nulla vi resisti videretur posse. [5] Saguntini, ut a proeliis quietem habuerant nec lacessentes nec lacessiti per aliquot dies, ita non nocte non die unquam cessaverant ab opere, ut novum murum ab ea parte qua patefactum oppidum ruinis erat reficerent.

[6] inde oppugnatio eos aliquanto atrocior quam ante adorta est, nec qua primum aut potissimum parte ferrent opem, cum omnia variis clamoribus streperent, satis scire poterant. [7] ipse Hannibal qua turris mobilis omnia munimenta urbis superans altitudine agebatur hortator aderat. quae cum admota catapultis ballistisque per omnia tabulata dispositis muros defensoribus nudasset, [8?] tum Hannibal occasionem ratus quingentos ferme Afros cum dolabris ad subruendum ab imo murum mittit. nec erat difficile opus, quod caementa non calce durata erant sed interlita luto structurae antiquo³ genere. [9] itaque latius quam qua⁴ caederetur ruebat, perque patentia ruinis agmina armatorum in urbem vadebant. [10] locum quoque editum capiunt collatisque eo catapultis ballistisque, ut castellum in ipsa urbe velut arcem imminentem haberent, muro circumdant; et [p. 34] Saguntini murum interiorem ab nondum capta parte urbis⁵ ducunt. [11] utrimque summa vi et muniunt et pugnant; sed interiora tuendo minorem in dies⁶ urbem Saguntini faciunt. [12] simul crescit inopia omnium longa obsidione et minuitur exspectatio externae opis, cum tam⁷ procul Romani, unica spes, circa omnia hostium essent. [13] paulisper tamen adfectos animos recreavit repentina profectio Hannibalis in Oretanos Carpetanosque, qui duo populi, dilectus acerbitate consternati, retentis conquisitoribus metum defectionis cum praebuissent, oppressi celeritate Hannibalis omiserunt mota arma.