Laomedon. Hesione.
Ultus abit Tmolo liquidumque per aera vectus195angustum citra pontum Nepheleidos Helles
Laomedonteis Latoius adstitit arvis.
Dextera Sigei, Rhoetei laeva profundi
ara Panomphaeo vetus est sacrata Tonanti.
Inde novae primum moliri moenia Troiae
200Laomedonta videt susceptaque magna labore
crescere difficili nec opes exposcere parvas
cumque tridentigero tumidi genitore profundi
mortalem induitur formam Phrygiaeque tyranno
aedificat muros, pactus pro moenibus aurum.
205Stabat opus: pretium rex infitiatur et addit,
perfidiae cumulum, falsis periuria verbis.
“Non impune feres” rector maris inquit et omnes
inclinavit aquas ad avarae litora Troiae,
inque freti formam terras complevit opesque
210abstulit agricolis et fluctibus obruit agros.
Poena neque haec satis est: regis quoque filia monstro
poscitur aequoreo; quam dura ad saxa revinctam
vindicat Alcides promissaque munera, dictos
poscit equos, tantique operis mercede negata
215bis periura capit superatae moenia Troiae.
Nec pars militiae, Telamon, sine honore recessit,
Hesioneque data potitur. Nam coniuge Peleus
clarus erat diva: nec avi magis ille superbus
nomine, quam soceri, siquidem Iovis esse nepoti
220contigit haud uni, coniunx dea contigit uni.