I.to catch in a net, to ensnare, entangle (syn.: illaqueo, implico; class.).
I. Lit.: “quid ad illum, qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te, an loquentem?” Cic. Ac. 2, 29, 94: “solum pluribus radicibus impeditum, et quasi irretitum,” Col. 3, 11, 2. —
II. Transf., to embarrass, hinder (late Lat.): “festinandi studio aliis irretientibus alios,” Amm. 19, 8, 3.—
III. Trop., to catch, entangle, ensnare: si laqueis, manicis, pedicis mens irretita est, Lucil. ap. Non. 350, 25: “se erratis,” Cic. Tusc. 5, 21, 62: “aliquem corruptelarum illecebris,” id. Cat. 1, 6, 13: “homines judiciis iniquissimis,” id. Vatin. 5, 12: “cantiunculis irretitus,” id. Fin. 5, 18, 49: “Stoici disputationum suarum atque interrogationum laqueis te irretitum tenerent,” id. de Or. 1, 10: “loquacitas interrogationibus irretita,” id. Vatin. 1, 2: “aliquem sermonibus,” Vulg. Isa. 8, 15: “calumniis,” Amm. 15, 5, 32.