I.wedlock, marriage, matrimony.
I. Lit. (class.): “ire in matrimonium,” i. e. to be married, Plaut. Trin. 3, 3, 4: “in matrimonium dare, opp. in concubinatum,” id. ib. 3, 2, 65: alicujus tenere, to be one's spouse: “te Q. Metelli matrimonium tenuisse sciebas,” Cic. Cael. 14, 34: “in matrimonium dare alicui filiam suam,” to give in marriage, Caes. B. G. 1, 3: “in matrimonium ducere alicujus filiam,” to marry, Cic. Clu. 44, 125: “in matrimonium petere sibi aliquam,” to ask in marriage, Suet. Caes. 27: “in matrimonium collocare,” to give in marriage, Cic. Div. 1, 46, 104: “in matrimonium collocare (filiam),” Gai. Inst. 2, 235; 238: “locare in matrimonio stabili et certo,” to take in marriage, marry, id. Phil. 2, 18, 44: “matrimonio uxorem exigere,” to put her away, repudiate her, Plaut. Merc. 4, 6, 6; so, “matrimonio exturbare,” Tac. A. 11, 12: “dimittere aliquam e matrimonio,” to put her away, to repudiate, divorce her, Suet. Tib. 49: “justum matrimonium est, si, etc.,” lawful marriage, Ulp. Fragm. 5, 2: “non justo contractum,” Gai. Inst. 1, 87.—
II. Transf., in plur., married women, wives (post-Aug.): “matrimonia et pecudes hostium praedae destinare,” Tac. A. 2, 13 fin.; Suet. Caes. 52: “severius matrimonia sua viri coercerent,” Just. 3, 3; 3, 5; 18, 5: “matrimonia a finitimis petita,” Flor. 1, 1, 10.