I.to flow forth or along (class.).
I. Lit.: “Mosa profluit ex monte Vogeso,” Caes. B. G. 4, 10: “si lacrimae ab oculis et pituita a naribus profluent,” Col. 6, 7, 11: “umor profluit,” Verg. G. 4, 25: sanguis profluens, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38: “sudor,” Just. 15, 4, 17: “per fossas,” Plin. 33, 4, 21, § 76: “ad mare,” Cic. Div. 1, 44, 100.—
B. Transf.
1. To cause a running or flow: “gravedo profluit,” Plaut. As. 4, 1, 51.—
2. To be relaxed: “videndum est an adstrictum corpus sit, an profluat,” Cels. 3, 6: “si venter profluit,” id. 3, 6.—
II. Trop., to flow forth, issue, proceed (class.): “quae ab hoc fonte profluant,” Varr. L. L. 8, § 62 Müll.: “cujus ore sermo melle dulcior profluebat,” Auct. Her. 4, 33, 44: “equidem ab his fontibus profluxi ad hominum famam,” Cic. Cael. 3, 6: ad incognitas artes, to proceed to, to fall or hit upon, Tac. A. 11, 26.— Hence, prōflŭens , entis, P. a., flowing along (class.).
A. Lit.: “aqua profluens,” Cic. Q. Fr. 3, 1, 2.—
2. Subst.: prōflŭens , entis, f. (sc. aqua), running water (class.): “in profluentem deferri,” Cic. Inv. 2, 50, 149; cf. Auct. Her. 1, 13, 23; Flor. 1, 1, 2; 4, 12, 9.—
B. Trop., of speech, flowing, fluent: “genus sermonis affert non liquidum, non fusum ac profluens, sed exile, aridum, concisum,” Cic. de Or. 2, 38, 159: “profluens et perennis loquacitas,” id. ib. 3, 48, 185: “profluens atque expedita celeritas,” id. Brut. 61, 220: “profluens quiddam habuit Carbo et canorum,” id. de Or. 3, 7, 28: “eloquentia,” Tac. A. 13, 3.—Sup.: “manuum suarum profluentissima largitas,” Arn. in Psa. 104.— Hence, adv.: prōflŭenter , flowingly; trop., easily (class.): “ergo omnia profluenter, absolute, prospere,” Cic. Tusc. 5, 18, 53. —Comp., of speech, more fluently (postclass.): “profluentius exsequi,” Gell. 14, 1, 32.