I.a sacrifice (class. and very freq. in sing. and plur.).
(α).
Sing.: “M. Popillius cum sacrificium publicum cum laenă faceret, quod erat flamen Carmentalis,” Cic. Brut. 14, 56: “epulare sacrificium facere,” id. de Or. 3, 19, 73; cf.: “sacrificio Apollini facto,” Liv. 45, 27: “sacrificium lustrale parare,” id. 1, 28: “sacrificio rite perpetrato,” id. 44, 37 fin.: “sollemne et statutum sacrificium,” Cic. Tusc. 1, 47, 113: “decem ingenui decem virgines... ad id sacrificium adhibiti,” Liv. 37, 3: “sacrifici genus est,” Ov. P. 3, 2, 57.—
(β).
Plur.: “Druides sacrificia publica ac privata procurant,” Caes. B. G. 6, 13: “sacrificiis studere,” id. ib. 6, 21: “sacrificiis sollemnibus factis,” Cic. Phil. 5, 9, 24; so, “sollemnia,” Liv. 5, 52: “anniversaria,” Cic. Verr. 2, 4, 57, § 128: “publice ejusdem generis habent sacrificia,” Caes. B. G. 6, 16; Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 2, 96: “sacrificia laeta,” Liv. 36, 1: aliquem sacrificiis interdicere, Caes. B. G. 6, 13: “sacrificia facere Libero Liberaeque,” Col. 12, 18, 4: rex sacrificiorum, v. rex, A. 1.