This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
SIGRLAMI hét konungr, er réð fyrir Garðaríki. Hans
dóttir var Eyfura, er allra meyja var fríðust. Þessi
konungr hafði eignazt sverð þat af dvergum, er Tyrfingr
hét ok allra var bitrast, ok hvert sinn, er því var brugðit,
þá lýsti af svá sem af sólargeisla. Aldri mátti hann svá
hafa beran, at eigi yrði hann manns bani, ok með
vörmu blóði skyldi hann jafnan slíðra. En ekki var
þat kvikt, hvárki menn né kvikvendi, er lifa mætti til
annars dags, ef sár fekk af honum, hvárt sem var meira
eða minna. Aldri hafði hann brugðizt í höggi eða staðar
numit, fyrr en hann kom í jörð, ok sá maðr, er
hann bar í orrostu, mundi sigr fá, ef honum var vegit.
Þetta sverð er frægt í öllum fornsögum.
Maðr hét Arngrímr; hann var víkingr ágætr. Hann
sótti austr í Garðaríki ok dvaldist um hríð með Sigrlama
konungi ok gerðist forstjóri fyrir liði hans, bæði
lands at gæta ok þegna, því at konungr var nú gamall.
Arngrímr gerðist nú svá mikill höfðingi, at konungr
gifti honum dóttur sína ok setti hann mestan mann
í ríki sínu. Hann gaf honum þá sverðit Tyrfing. Konungr
settist þá um kyrrt, ok er ekki frá honum sagt
fleira.
Arngrímr fór með konu sinni, Eyfuru, norðr til ættleifða
sinna ok nam staðar í ey þeiri, er Bólmr hét.
Þau áttu tólf sonu. Inn ellsti ok inn ágætasti hét Angantýr,
annarr Hjörvarðr, þriði Hervarðr, fjórði Hrani
ok Haddingjar tveir; eigi eru nefndir fleiri. Allir váru
þeir berserkir, svá sterkir ok miklir kappar, at aldri
vildu þeir fleiri fara í hernað en tólf, ok kómu þeir
aldri svá til orrostu, at eigi hefði þeir sigr. Af þessu
urðu þeir ágætir um öll lönd, ok engi konungr var
sá, er eigi gæfi þeim þat, er þeir vildu hafa.