Sörla saga sterka
Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson, Ed.

Í Þann tíma, sem Hálfdan konungr Brönufóstri stýrði Svíþjóð inni köldu, er hann vann af Agnari inum auðga, en setti Astró, mág sinn, yfir England ok gerði hann hertuga þar yfir, réð sá konungr Upplöndum, er Erlingr hét. Hann stýrði þriðjungi Noregs, en Haraldr konungr Valdimarsson tveim hlutum ríkis. Erlingr konungr þótti höfðingi mikill ok stórauðigr, því at hann hafði lengi verit með Knúti konungi inum ríka ok hafði öðlazt af honum mikinn auð, fé ok góða gripi. Drottning konungs hét Dagný, komin af Æsum. Með henni átti hann tvá sonu ok eina dóttur, er Ingibjörg hét. Konungr lét gera henni eina höll með sterkum steinmúr ok vel vönduðum skíðgarði. Þar settist konungsdóttir með mikinn skara inna fríðustu meyja ok herligra hofþénara. Sá eldri sonr konungs hét Sig valdi, en inn yngri Sörli. Þeir váru báðir inir gerviligstu menn ok vel at íþróttum búnir, en þó helt konungr meir til Sörla en Sigvalda, því at hann var maðr fríðari sýnum, en svá rammr at afli, at honum komst engi til jafns um allan Noreg ok þótt enn lengra væri leitat. Konungr fekk honum einn mann, sem hann mennta skyldi. Hann hét Karmon. Hann kenndi Sörla konungssyni allar listir, þær sem einn karlmann mátti framast prýða. Ok er Sörli var fimmtán ára gamall, var hann í flestum listum vel lærðr ok svá rammr at afli, at sá var engi maðr í Noregi, at hann þyrfti við nema aðra hönd sína í senn, bæði til vápnaviðskipta ok allra annarra íþrótta, en svá var hann þungr fyrir vaxtar sakir, at engi hestr bar hann nema hálfan dag, svá at eigi spryngi þeir af mæði. Var hann því Sörli inn sterki kallaðr.