This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
EPTIR dauða Hrings konungs tók Ragnarr, sonr
hans, konungdóm yfir Svía veldi ok Dana. Þá gengu
margir konungar á ríkin ok lögðu undir. En því at
hann var ungr maðr ok þeim sýndist hann lítt fallinn
til ráðagerðar eða landstjórnar, þá var einn jarl í Vestra-Gautlandi,
er Herrauðr hét. Hann var jarl Ragnars
konungs. Manna var hann vitrastr ok hermaðr mikill.
Hann átti eina dóttur, er Þóra borgarhjörtr var kölluð.
Hún var allra kvenna fríðust, þeira er konungr hafði
spurt til. Jarlinn, faðir hennar, hafði gefit henni einn
yrmling í morgingjöf. Hún fæddi hann fyrst í eski
sínu. En þessi ormr varð svá mikill um síðir, at hann
lá í kring um skemmuna ok beit í sporð sér. Hann
gerðist þá svá ólmr, at menn þorðu eigi at koma nær
skemmunni nema þeir, er honum gáfu mat eða þjónuðu
jarls dóttur, en hann át uxa um dag. Fólkit óttaðist
mjök, ok vissu, at hann mundi mikinn skaða gera,
svá mikill ok ólmr sem hann var þá orðinn. Jarl
strengdi þá þess heit at bragarfulli, at hann skyldi þeim
einum manni gifta dóttur sína, Þóru, er dræpi orminn
eða þyrði at ganga til tals við hana fyrir orminum. Ok er
Ragnarr konungr spyrr þessi tíðendi, þá ferr hann í
Vestra-Gautland. Ok er hann átti skammt til býjar
jarlsins, þá fór hann í rögguð klæði, brækr ok kápu,
ok ermar á ok höttr. Þau klæði váru þæfð með sand
ok tjöru ok tók í hönd sér eitt mikit spjót, en var
gyrðr sverði, ok gekk svá einn frá sínum mönnum ok
til býjar jarlsins ok skemmu Þóru. Ok þegar ormrinn
sá, at þar var kominn ókunnr maðr, þá reistist hann
upp ok blés eitri móti honum. En hann skaut móti
skildinum ok gekk at honum djarfliga ok lagði hann
með spjóti í hjartat. Ok síðan brá hann sínu sverði ok
hjó af orminum höfuðit, ok fór þat svá sem segir í sögu
Ragnars konungs, at hann fekk síðan Þóru borgarhjört.
Ok síðan lagðist hann í hernað ok frelsti allt sitt ríki.
Hann átti með Þóru tvá syni. Hét annarr Eiríkr, en
annarr Agnarr. Ok er þeir váru nokkurra vetra gamlir,
þá tekr Þóra sótt ok andaðist. Síðan fekk Ragnarr
Áslaugar, er sumir kalla Randalín, dóttur Sigurðar
Fáfnisbana ok Brynhildar Buðladóttur. Þau áttu fjóra
syni. Ívarr beinlausi var ellstr, þá Björn járnsíða, þá
Hvítserkr, þá Sigurðr. Þat var mark í auga honum, at
svá var sem ormr lægi um sjáldrit, ok því var hann
kallaðr Sigurðr ormr í auga.