1
Scilicet ut vides obiecta pericola nosse,
Et quae sit natura mali, sapientia prima est;
Proxima, metiri ratione ut, si tibi quondam
Nota mali species, caveas expertus, ut ignem,
5Ut fluvium et rupes. Tu ne, impurissime, quicquam
Metiri ratione paras, aut ulla tibi est lex?
Admonui quociens, Dave: haec natura meri, ni
Perfundas liquida, capiti nocet; hoc tociens tu
Expertus, mavis derideri. O here, nec tu,
10Si recte inspicias, sine rugis. At mea quando
Mendosa est natura, et in hoc quod obiicis, audi
Quid in te curvi pacienter, ne me ita saevus
Obiurges. Tacitum impellis plerumque molestus,
Quod lecto aut scripto nihilum cum advertis inepte.
15Hoc est, cur saevum appelles. Sed causa penes te.
Cum versus facio tunc me insanire fatebor.
Quin id erat cordi. Primum haec insania, quam tu
Re vera appellas hoc nomine, coeperit a te
Subduci miror; quamquam metuo velt aegris
20Immutat febris autumni tempus iniquum,
Sic nova summorit veterem stulticia morbum.
Franchinus Rabia periurat, surripit, aufert;
Branchinus lites pupillis prorogat atras.
Luditur et potatur et omni flagicio usque
25Certatur, crescit vicium. Nihil interea tu.
Poenitet incoepti? Durus mordaxque videri
Formidas? Video, desiderium coquit urens.
Ante diem suetus chartas desumere cessas,
Pallidus hoc tantum. Quorsum haec ita plurima manat
30Lacrima? Cur medias rumpunt suspiria voces?
Cur te nescio quid prohibet dormire? Quid horis
Insolitis prodis? Medio sol ardet ab axe,
Imus, ais, boreat. Nihilo plus detinet. Idem
Saepe domum repetis spe plenus, saepe velut cui
35Immaturus obit gnatus, tunc sidus inquum
Me recipit; putet rombus; tunc mensa videtur
Inaequalis et appositis pendere lucernis.
Crustula, si non sunt, poscia; laudare placentas
Suetus, fastidis. Quid enim hoc? Sum Davus, opinor
40Planus homo et simplex, tamen hec dignoscere possim
Stulticiae propriora. Vides quo te trait error?
Iudice te, insipiens Volanerius quod adulter
Currebat fatuus, siquando vocaret amica,
Per noctes nuhilum veritus contingere moechis
45Que possunt. Pereat deprensus vel fuga tristi
Praecipitet saltu! Non quivis donat ut olim
Barrus adhuc levi catulo. Sed profuit aetas
Formaque, qua pariter arserunt et vir et uxor.
Adde hoc praeterea quod nigra seque domumque
50Affligit macula, cum turpi dedecore exit
Tristis per caenas et per convivia rumor.
In te hec ista eadem pendere pericola nescis?
Nocte foras, inquis, non ambulo. Credo equidem quod
Praetereo siciens vinaria. Iusserit illa
55Ad quartam venias, postico admissus; abit vir
Oblitus perone tegi. Nihilum memor an te,
Quae nuper dixti vitanda pericola, possint
Excipere incautum. Leva feriente mamilla
Per noctem seu luna refulserit omnia pallens,
60Aspersusque luto properans spe plenus amara.
Quorum pertinuit tabulas implere capaces?
Nil puerilius, aiebas, nil denique amore
Stultius. Audieras misere quod Ruffus amaret;
Assidet insanio, aiebas, nec te magis esse
65Hunc cupere, quam Fescidium se iudice regem
Cum premeret pueri lutulentum. Desine mordax
Oblatrare aliis, eadem si inscicia versat.
Non vinces hodie ut tantundem peccet adulter
Et qui conduca cenat de nocte puella.
70Quae dat amiculus, haec hilaris munuscula captat.
Unica nox dominae precio tibi constat amaro.
Interea Davus, dissutis calceolis et
Discincta tunica, pergit securus ut Hauster
Nudatum ventis feriat latus et caput urat.
75Maxima pars hominum servis ingrata profecto est.
Caetera de genere hoc nequeam. Virtutis amicus
Hoc tantum ut laudes sublatos invidiae esse,
Divitias fluitare, leves cum dicis honoris,
Ludum fortunae reges. Quid multa loquamur?
80Crediderim quoque te iam nil putere poema,
Te prior Eustachi discumbat filius et te
Crassa praecedat tunica pannosus, ut illi
Calceus eversas soleas ostenderit impar.
Aut aliquis Prognem coram laudaverit: implet
85Officium chorus et raro torquetur iambus.
At ne satis vehemens dubito. Sermone modesto
Insurgunt cristae, veteri purganda cicuta,
Fervescit bilis, suppressumque in cute virus
Apparet, veluti coluber pressus pede saevis.
90Frustra dissimulat febrem quem frigore vexat
Quarta dies, donec totos tremor incutit artus.
Urunt verba, cave. Stilus est vertendus, opinor,
Lenite obsequium. Vah, irasceris, o bone? Dicta hec
Per ludum. Pocius, siqua est opus, utere Davo.
95Displicet hic ludus. Servos non ludere par est.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 se ipsum redarguit locutione Davi servi sui
liber satyrarum (A. Onorato, 1991).
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.