1
Nunc iram Aeacidae tristem miseramque futuram
Diva cane et quantos Grais dedit ille dolores
Quotque animas fortes heroum miserit Orcho
Quantaque tum canibus miserorum corpora passim
5Atque avibus lanianda tulit, quo tempore primum
Atrides, rector populorum et dius Achilles
Inter se certant, sic Iupiter ipse volebat.
Quis deus hic tantos irarum miscuit aestus?
Latonae genitus, contempto numine saevo
10Infensus regi, pestem conciverat atram
Castra per et populum procumbunt undique morbo.
Namque sacerdotem Phebi contempserat ille
Chrisem, qui ratibus solers advenerat Argis;
Laurea serta dei manibus sceptrumque gerebat
15Et quae sint natae pretium ventura redemtae
Fulgentes ocreis Danaos oravit et altos
Praecipue Atridas, rerum quis summa potestas:
"Atridae atque alii tam splendida corpora Graii,
Obtestor superos, caeli qui culmina servant,
20Dent manibus vestris ingentia moenia Troiae
Vertere, tum laetos patrios accedere portus.
Munera praetendens vobis, haec munera porto,
Sumite, tam caram misero mihi credite natam
Et magnum sperate deum, cui certa sagitta
25Est manibus prolesque Iovis carissima semper."
Assensere alii tollendaque praemia censent
Reddendamque patri natam vatemque vereri.
Ac non Atridae placuit sententia, dictis
Sed gravibus Chrisem ratibus discedere iussit
30Taliaque horribili vultu verbisque minatus:
"Hinc periturus abi! iam te nec numina Phebi
Non lauri non sceptra tegent, si navibus altis
Seu nunc tardantem rursus seu castra petentem
Attigero: nec enim ante putes tibi solvere natam
35Quam procul a patria canos ostenderit Argis!
Hic texat telas, hic nostra cubilia curet.
I tandem caveasque tuis me incendere verbis!"
Sic fatus. Timuitque senex dictumque facessit,
Undisoni tacitus petiit nam littora ponti.
40Hinc abiit longe precibus Phebumque vocavit:
"Arcitenens magne, Chrisae qui moenia lustras
Divinamque regis Cillam Tenedumque gubernas,
Smintheu, si qua tibi posui pulcherrima templa
Sique tuis aris taurorum pinguia crura
45Caprarumque dedi, nostris precor annue votis:
Dent Danai poenas infestaque conice tela,
Ut tandem lacrimas discant non temnere nostras!"
Audiit haec Phebus graviter commotus et imas
Desilit in terras summo de vertice caeli
50Arcum humeris pharetramque gerens; tum turbidus ira
Irruit et quassae sonitum fecere sagittae.
Argivumque petit classem circumdatus umbra
Conseditque procul subito nervumque tetendit
Arcus et horrendo telum stridore remisit.
55Hoc mulos rapidosque canes hic corpora Graium
Finxit inaudito tentavit et agmina morbo.
Heu miserum postquam telum contorsit amarum,
Muta virum crebris ardebant pectora flammis.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 liber primus Homeri poetae divini | per Carolum Arretinum in latinum traductus
liber primus Homeri (M. Lehnerdt, 1907).
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.