1. ad Benedictum Varchium
Immerito ad coelum quod me, doctissime Varchi,Carmine cum Thusco, tum Latio extuleris,
Quas possum certe, sed non quas debeo grates,
Quasque velim memori pectore solvo tibi.
5Parcius ipse tamen posthac laudare memento,
Aut alios, qui me plus meruere, cane.
Quamvis quae nimio de me prolaxus amore
Dixisti, pro monitis sunt mihi non meritis,
Utque tuis sim par hortatibus, ipse profecto
10Conabor, si mi faverit ipse deus.
Nulla dies certe nobis oblivia ducet,
Meque tui, dum vivam, arguet immemorem.
Tu modo perge tuum Permessi ad flumina Iulum
Ducere, et Aoniis, obsecro, siste iugis.
Iulio Stuphae
Iuli Stupha, alto natus de sanguine, et altiIngenii excelsa exempla dature tui,
Immo tot hactenus, ac tam clara exempla dedisti
Romano, Etrusco, Cecropioque sale
5Ut tibi bis septem qui vix compleveris annos
Istius aetatis, ordinis atque loci
Conferri nequeat, ne dum praeferier ullus.
Astrictus numeris, sive solutus eas,
Quod te posse negas grateis mihi solvere dignas,
10Et mea pro monitis accipis, haud meritis.
Ingenue ipse quidem, ceu te decet, atque modeste,
Ut mos est etiam vera negare facis.
Verum ego, crede mihi, forsan mendacia dixi,
Sed non mentitus sum, bone Iule, tibi.
ad Benedictum Varchium responsio
Et flore et numeris et libro, quem mihi mittis,Nil poterat nostro gratius esse animo:
Flos mirus, carmen cultum, liber est mihi visus
Egregie herbarum: pictus imaginibus.
5Ipse quidem nil opto magis quam discere causas
Naturae, et sophiae tradere me studiis;
Haec te m eque decent, Varchi doctissime, dona
Convenit haec solum te dare, me accipere.
