Postumo, Giorgio saec. XV - XVI, epigramma, epigramma epigr. epigramma de suis aerumnis (A. Zingerle, 1880)

¹
Cur nimium saeuos debebam ferre furores
Teutonicos insons, Hoellecher, ede mihi.
O ego non hostis, non fur, non proditor ullus
Australis Domini, non populator eram.
5Si merui, patiar tales, sin non, mihi solus
Maerores poteris uoce leuare tua.
Non tibi cum Musis pingam nunc uerba poetae,
Sed mala conabor dicere passa mihi.
Castellum est falso dictum de nomine Fridperch
10Iuxta Alam, fit ubi copia magna salis:
Illuc me rapiunt spoliatum et uerbere caesum,
Insuetum tristi carcere constituunt.
In quo dum iacui, canibus mihi frusta relicta
Edi, ne ante diem mors cita me raperet.
15Et miser o nimium! semper prope stercus edebam:
Spiritus unde mihi pestifer omnis erat.
Cena erat hic panis frictus: nunc lacte natabat,
Nunc iure: insulsus omnia panis erat.
Potus erant lacrimae, tellus mihi frigida lectus;
20Oraui ut melius: sed nocuere preces.
Haec nam uerba dabant custodes carceris olli,
Rumpere quae possent saxea corda metu,
Dicentes: "nunc nunc grauiter plecteris et illas,
Quas uolumus, poenas, Itale crede, dabis!"
25Moestus erat sensus, cor, mens et uiscera tota
Undique languebant omnibus acta malis.
Nulla quies etenim, curis uexabar acerbis:
Magnus et illa labor otia semper erant.
Nostra situ et longo squalebant carcere membra:
30Qui potui has sordes Posthumus ipse pati?
Nam mea uestis erat tegmen nunc, lintea nuncue,
Gausape nunc manibus: omnia uestis erat!
Hinc pulices rostris lacerabant corpus acutis,
Hinc scabies stimulus maximus alter erat.
35Longos tundebam duris in cotibus ungues,
Barbam tondebam dentibus ipse meis.
Hei mihi qualis eram! tunc me non dixeris illum,
Qui prius in comptis uestibus unus eram.
Luna duos sese uoluendo impleuerat orbes,
40Dum mala tot potui carceris ipse pati.
Iam pridem infernas subiiset spiritus umbras:
Sed quis clausisset lumina cara mihi?
At me seruauit coeli mitissima uirgo,
Quae nunquam seruos deserit alma suos;
45Cuius ego quotiens memini, sum fortis in omnem
Fortunam et possum ferrea uincla pati!
Quam merito supplex diuam uenerabor ad aras
Floribus et corde, uocibus usque meis.
Qui cupit, .hanc rogitet, uitam traducere tutam,
50Fortunae exemplum respiciendo meae.
Hoellecher hanc ipsam tota complectere mente,
Huic igitur soli munera mitte deae!
Illa potens summos merito tibi tradet honores,
Qui prius es miseris et sine fraude bonus.
55Unde ego quicquid ero, uiuus seu lapsus ad umbras,
Non potero uultus non memor esse tui.
Qui mihi praesidium fueris, precor, hactenus unum,
Ne patiare modo funditus ut peream:
Sed memor esto mei, fueris quum in pace beatus,
60Ut tecum ualeam dicere saepe: Vale!