previous next
ĭnĭtĭo , āvi, ātum, 1, v. a. initium.
I. To begin, originate (only late Lat.): ver tunc initiatur, Firm. 2, 12: brassicam seremus vel irriguo loco, vel pluviā initiante madefacto, when the rainy season begins (which begins again after the dog-days), Pall. 7, 4: “ex his initiata sunt cetera,Tert. adv. Val. 15: “initiatum jurgium,Cod. Just. 3, 6, 3 al.
II. To initiate, consecrate, or admit to secret religious rites.
A. Of the sacred mysteries of Ceres: “initienturque eo ritu Cereri, quo Romae initiantur,Cic. Leg. 2, 15, 37; cf. id. ib. 2, 9, 21; Liv. 31, 14, 7; Just. 11, 7.—Of other mysteries: “initiari Bacchis,Liv. 39, 14, 8; 39, 9, 4: “magicis cernis aliquem,Plin. 30, 2, 6, § 17; Varr. ap. Non. 108, 21.—
B. In gen., to initiate into, consecrate to any thing (rare): “neque enim est sanctius sacris iisdem quam studiis initiari,Quint. 1, 2, 20: “litteris,Plin. Ep. 5, 15, 8; Symm. Ep. 4, 20.—
C. To baptize (eccl. Lat.), Tert. Monog. 8, de Joh. Bapt.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: