I.bearing weapons, armed, warlike (in this last sense rare, instead of armifer).
I. Pennigero non armigero in corpore, Att. ap. Cic. Fam. 7, 33: “cum paucis armigeris,” Curt. 3, 12: “Phoebumque, armigerum deum (i. e. Martem),” Sil. 7, 87: “Colchis armigeră proelia sevit humo,” Prop. 4, 10, 10: “sulcus,” Claud. I. Cons. Stil. 324, i. q. armiferum arvum (v. armifer fin.).—
II. Subst., an armor-bearer, shield-bearer, a female armorbearer (this is the prevailing signif. of the word).
A. Masc.: “armiger,” Plaut. Merc. 5, 2, 11; id. Cas. prol. 55: “Sergius armiger Catilinae,” i.e. an adherent, Cic. Dom. 5: “regisque Thoactes Armiger,” Ov. M. 5, 148; so id. ib. 12, 363: “hic (Butes) Dardanio Anchisae Armiger ante fuit,” Verg. A. 9, 648: “vocavit armigerum suum,” Vulg. Jud. 9, 54; ib. 1 Reg. 14, 1; ib. 1 Par. 10, 4 et saep.: “armiger Jovis, i. e. aquila,” Ov. M. 15, 386; Verg. A. 9, 564 (cf. Hor. C. 4, 4, 1: minister fulminis ales): armiger hac magni patet Hectoris, i. e. the promontory of Misenus, named after Misenus, the armor-bearer of Hector, Stat. S. 2, 77.—