I.savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
1. Lit.: “agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,” Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.: “quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,” Cic. Sest. 8, 19: “truculentus atque saevus,” Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558: “tigris etiam feris ceteris truculenta,” Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus , i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.—Comp.: “nulla Getis gens est truculentior,” Ov. P. 2, 7, 31: “quo truculentior visu foret,” Tac. H. 4, 22: “feta truculentior ursa,” Ov. M. 13, 803: “Armeniam invasit truculentior quam antea,” Tac. A. 12, 50.—
2. Of things: “truculentis oculis,” Plaut. As. 2, 3, 21: “aequor,” wild, stormy, Cat. 64, 179: “vocibus truculentis strepere,” wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.—Subst.: trŭcŭlenta , ōrum, fierce conduct or language: “truculenta pelagi tulistis,” Cat. 63, 16; cf. “caeli,” Tac. A. 2, 24: “truculenta loquens,” Ov. M. 13, 558.—Sup.: “truculentissimum ac nefarium facinus,” Auct. Her. 4, 8, 12.—Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter , savagely, fiercely, ferociously: “nolite truculenter insequi inania verba populorum,” Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.—Comp.: “quod truculentius se gereret quam ceteri,” Cic. Agr. 2, 5, 13: “instans,” Val. Max. 3, 8, 5.—Sup.: “quam potuit truculentissime eum aspexit,” Quint. 6, 1, 43.