previous next
ĭnĭmīcus , a, um (
I.gen. plur.: ĭnĭmī-cūm , Plaut. As. 2, 2, 14), adj. 2. in-amicus, unfriendly, hostile, inimical.
I. Adj.
2. Like hostilis, hostile: “nomina,Verg. A. 11, 84: “tela,id. ib. 11, 809: “insigne,spoils of a vanquished foe, id. ib. 12, 944: “terra,id. ib. 10, 295: “natura inimica inter se esse liberam civitatem et regem,Liv. 44, 24, 2: “in hostili terra, inter omnia inimica infestaque,id. 22, 39, 13.—
II. Substt.
B. ĭnĭ-mīca , ae, f.: “cujusquam inimica,Cic. Cael. 13, 32.— Sup.: “ubi vidit fortissimum virum inimicissimum suum, certissimum consulem,greatest enemy, Cic. Mil. 9, 25; Nep. Eum. 6, 3; id. Dat. 5, 4; id. Hann. 12, 2; cf. Zumpt, Gram. § 410, and v. iniquus, II. B. fin.Adv., in two forms.
1. ĭnĭmīcē , in an unfriendly manner, hostilely, inimically: “vide quam tecum agam non inimice,Cic. Phil. 2, 14, 34: “insectari aliquem,id. N. D. 1, 3, 5.—Comp.: “infestius aut inimicius consulere,Liv. 28, 29, 8.— Sup.: “inimicissime contendere,Cic. Quint. 21, 66.—
2. ĭnĭmīcĭter , adv., hostilely, inimically: accensus, Acc. ap. Non. 514, 22: commoti inimiciter, Claud. Quadrig. ap. Gell. 3, 8, 8; Enn. ap. Prisc. 1010 P.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: