I.v. dep. n. and a. [root men; whence mens, memini; v. comminiscor].
I. To recall to mind, recollect, remember (syn. recordor): “reminisci, quom ea quae tenuit mens ac memoria, cogitando repetuntur,” Varr. L. L. 6, § 44 Müll.: “se non tum illa discere, sed reminiscendo recognoscere,” Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf. id. Sen. 21, 78: “te de aliis quibusdam quaestoribus reminiscentem recordari,” id. Lig. 12, 35.— With gen.: reminisceretur veteris incommodi populi Romani, * Caes. B. G. 1, 13: “veteris famae,” Nep. Phoc. 4, 1: “Satyri,” Ov. M. 6, 383: “facti,” Suet. Claud. 41: “reminiscere quae traduntur mysteriis,” Cic. Tusc. 1, 13, 29. — With acc.: ea potius reminiscere, quae, etc., Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 5: “acerbitatem pristini temporis,” Nep. Alcib. 6, 3: “dulces Argos,” Verg. A. 10, 782: “animo dulces amicos,” Ov. P. 1, 8, 31: “tempus illud,” id. Tr. 5, 4, 31: “acta,” id. M. 11, 714; Vulg. 2 Cor. 7, 15.—With obj.-clause: “reminiscere, totius imum Nil esse in summā,” Lucr. 2, 90; 6, 649; Ov. M. 1, 256; cf. id. ib. 7, 293. —With rel.-clause: “reminiscerentur quam majestatem accepissent,” Liv. 4, 2, 4; Nep. Dat. 5, 1.—
II. To call to mind, imagine, conceive: “ut, si ipse fingere vellet, neque plura bona reminisci, neque majora posset consequi, quam vel fortuna vel natura tribuerat,” Nep. Alcib. 2, 1 dub. (al. comminisci): “reminiscimini quod respondeatis,” App. Mag. p. 338, 38: “finge quidvis, reminiscere, excogita, quid possit magicum videri,” id. ib. p. 308, 33.?*! Act. collat. form rĕmĭnisco , ĕre, acc. to Prisc. p. 799 P.; censured by Aus. Epigr. 48 and 49.