I.v. defect., to recollect a thing in all its particulars, to remember (in Plaut. several times; elsewh. rare).
(α).
With acc.: “hoc conmemini magis, quia, etc.,” Plaut. Am. 1, 1, 98; so id. Curc. 4, 2, 7; id. Mil. 3, 3, 39; id. Poen. 3, 4, 16.—With acc. of quantity: “aliquid,” Plaut. Poen. 5, 2, 25; cf. “also: quem hominem probe commeminisse se aiebat,” Cic. de Or. 1, 53, 227; and: “ego autem non commemini antequam sum natus, me miserum,” id. Tusc. 1, 6, 13.—
(β).
With inf. pres.: “non conmemini dicere,” Plaut. Curc. 5, 3, 32; so id. Mil. 3, 1, 49; id. Men. 5, 9, 15. —
(γ).
With rel.-clause, Plaut. Truc. 4, 3, 4.—
(δ).
With gen.: “conmeminit domi,” Plaut. Trin. 4, 3, 20.—(ε) Absol.: “memini et scio et calleo et conmemini,” Plaut. Pers. 2, 1, 8; id. Truc. 1, 2, 19; Ter. Eun. 3, 5, 16; id. Phorm. 3, 2, 38; Ov. F. 3, 792.—
II. In speech, to recall to mind, mention (late Lat.): “Plato complurium Socratis sectatorum in sermonibus, quos scripsit, commeminit,” Gell. 14, 3, 2.