previous next
spectātor , ōris, m. id.,
I.a looker-on, beholder, observer, spectator (class.).
II. In partic.
A. A spectator in a theatre, at games, etc.: nunc, spectatores, clare plaudite, Plaut. Am. 5, 3, 3; so id. ib. prol. 66; id. Cas. grex 1; id. Cist. 4, 2, 9; id. Ps. 2, 4, 30; id. Stich. 5, 3, 1; Cic. Har. Resp. 11, 22. —
B. An examiner, judge, critic: spectator probator, ut pecuniae spectatores dicuntur, Don. Ter. Eun. 3, 5, 18 (cf. specto, I. B. 3., and spectatio, I. B.): “elegans formarum spectator,critic, connoisseur, Ter. Eun. 3, 5, 18: “proprii ponderis,Claud. Laud. Stil. 1, 147: “acrior virtutis,Liv. 42, 34, 7.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: