Hymnus ante cibum
O crucifer bone, lucisator,
omniparens pie, Verbigena,
edite corpore virgineo,
sed prius in genitore potens,
5astra, solum, mare quam fierent, [p. 20]
huc nitido, precor, intuitu
flecte salutiferam faciem
fronte serenus et irradia,
nominis ut sub honore tui has
10epulas liceat capere.
te sine dulce nihil, Domine,
nec iuvat ore quid adpetere,
pocula ni prius atque cibos,
Christe, tuus favor inbuerit,
15omnia sanctificante fide.
fercula nostra Deum sapiant,
Christus et influat in pateras;
seria, ludicra, verba, iocos,
denique quod sumus aut agimus,
20trina superne regat pietas.
hic mihi nulla rosae spolia,
nullus aromate fragrat 1 odor,
sed liquor influit ambrosius
nectareamque fidem reddet
25fusus ab usque Patris gremio.
sperne, Camena, leves hederas,
cingere tempora quis solita es,
sertaque mystica dactylico
texere docta liga strophio,
30laude Dei redimita comas.
quod generosa potest anima,
lucis et aetheris indigena,
solvere dignius obsequium,
quam data munera si recinat
35artificem modulata suum?
ipse homini quia cuncta dedit,
quae capimus dominante manu;
quae polus aut humus aut pelagus
aëre, gurgite, rure creant, [p. 22]
40haec mihi subdidit, et sibi me.
callidus inlaqueat volucres
aut pcdicis dolus aut maculis,
inlita glutine corticeo
vimina plumigeram seriem
45inpediunt et abire vetant.
ecce per aequora fluctivagos
texta greges sinuosa trahunt;
piscis item sequitur calamum
raptus acumine vulnifico,
50credula saucius ora cibo.
fundit opes ager ingenuas,
dives aristiferae segetis,
hic ubi vitea pampineo
bracchia palmite luxuriant,
55pacis alumna ubi baca viret.
haec opulentia Christicolis
servit et omnia subpeditat.
absit enim procul illa fames,
caedibus ut pecudum libeat
60sanguineas lacerare dapes.
sint fera gentibus indomitis
prandia de nece quadrupedum;
nos holeris coma, nos siliqua
feta legumine multimodo
65paverit innocuis epulis.
spumea mulctra gerunt niveos
ubere de gemino latices,
perque coagula densa liquor
in solidum coit, et fragili
70lac tenerum premitur calatho.
mella recens mihi Cecropia
nectare sudat olente favus;
haec opifex apis aërio [p. 24]
rore liquat tenuique thymo,
75nexilis inscia conubii.
hinc quoque pomiferi nemoris
munera mitia pro veniunt;
arbor onus tremefacta suum
deciduo gravis imbre pluit
80puniceosque iacit cumulos.
quae veterum tuba quaeve lyra
flatibus inclyta vel fidibus
divitis omnipotentis opus,
quaeque fruenda patent homini,
85laudibus aequiperare queat?
te, Pater optime, mane novo,
solis et orbita cum media est,
te quoque luce sub occidua,
sumere cum monet hora cibum,
90nostra, Deus, canet harmonia.
quod calet halitus interior,
corde quod abdita vena tremit,
pulsat et incita quod resonam
lingua sub ore latens caveam,
95laus superi Patris esto mihi.
nos igitur tua, sancte, manus
caespite conposuit madido,
effigiem meditata suam,
utque foret rata materies
100flavit et indidit ore animam. 1
tunc per amoena virecta iubet
frondicomis habitare locis,
ver ubi perpetuum redolet
prataque multicolora latex
105quadrifluo celer amne rigat.
‘haec tibi nunc famulentur’ ait
‘usibus omnia dedo tuis, [p. 26]
sed tamen aspera mortifero
stipite carpere poma veto,
110qui medio viret in nemore.’
hic draco perfidus indocile
virginis inficit ingenium,
ut socium malesuada virum
mandere cogeret ex vetitis,
115ipsa pari peritura modo.
corpora mutua (nosse nefas)
post epulas inoperta vident,
lubricus error et erubuit:
tegmina suta parant foliis,
120dedecus ut pudor occuleret.
conscia culpa Deum pavitans
sede pia procul exigitur.
innuba femina quae fuerat,
coniugis excipit imperium,
125foedera tristia iussa pati.
auctor et ipse doli coluber
plectitur inprobus, ut mulier
colla trilinguia calce terat;
sic coluber muliebre solum
130suspicit atque virum mulier.
his ducibus vitiosa dehinc
posteritas ruit in facinus,
dumque rudes imitatur avos,
fasque nefasque simul glomerans,
135inpia crimina morte luit.
ecce venit nova progenies,
aethere proditus alter homo,
non luteus velut ille prius,
sed Deus ipse gerens hominem,
140corporeisque carens vitiis.
fit caro vivida Sermo Patris, [p. 28]
numine quam rutilante gravis
non thalamo, neque iure tori,
nec genialibus inlecebris
145intemerata puella parit.
hoc odium vetus illud erat,
hoc erat aspidis atque hominis
digladiabile discidium,
quod modo cernua femineis
150vipera proteritur pedibus.
edere namque Deum merita
omnia virgo venena domat;
tractibus anguis inexplicitis
virus inerme piger revomit,
155gramine concolor in viridi.
quae feritas modo non trepidat
territa de grege candidulo?
inpavidas lupus inter oves
tristis obambulat et rabidum
160sanguinis inmemor os cohibet.
agnus enim vice mirifica
ecce leonibus imperitat,
exagitansque truces aquilas
per vaga nubila perque Notos
165sidere lapsa columba fugat.
tu mihi, Christe, columba potens,
sanguine pasta cui cedit avis,
tu niveus per ovile tuum
agnus hiare lupum prohibes,
170subiuga tigridis ora premens.
da, locuples Deus, hoc famulis
rite precantibus, ut tenui
membra cibo recreata levent,
neu piger inmodicis dapibus
175viscera tenta gravet stomachus. [p. 30]
haustus amarus abesto procul,
ne libeat tetigisse manu
exitiale quid aut vetitum;
gustus et ipse modum teneat,
180sospitet ut iecur incolume.
sit satis anguibus horrificis
liba quod inpia corporibus
a! miseram peperere necem;
sufficiat semel ob facinus
185plasma Dei potuisse mori.
oris opus, vigor igneolus
non moritur, quia flante Deo
conpositus superoque fluens '
de solio patris artificis
190vim liquidae rationis habet.
viscera mortua quin etiam
post obitum reparare datur,
eque suis iterum tumulis
prisca renascitur effigies,
195pulvereo coeunte situ.
credo equidem, neque vana fides,
corpora vivere more animae;
nam modo corporeum memini
de Phlegethonte gradu facili
200ad superos remeasse Deum.
spes eadem mea membra manet,
quae redolentia funereo
iussa quiescere sarcophago,
dux parili redivivus humo
205ignea Christus ad astra vocat. [p. 32]
