Jerome, Saint, Epistulae. Selections.
F.A. Wright, Ed.

‘ Audi, filia, et vide et inclina aurem tuam et obliviscere populum tuum et domum patris tui; et concupiscet rex decorem tuum.’ In quadragesimo quarto psalmo Deus ad animam loquitur humanam, [p. 54] ut secundum exemplum Abrahae exiens de terra sua et de cognatione sua relinquat Chaldaeos, qui ‘quasi daemonia’ interpretantur, et habitet in regione viventium, quam alibi propheta suspirat, dicens: ‘Credo videre bona domini in terra viventium.’ Verum non sufficit tibi exire de patria, nisi obliviscaris populi et domum patris tui et carne contempta sponsi iungaris amplexibus. ‘Ne respexeris,’ inquit, ‘retro nec steteris in tota circa regione; in montem salvum te fac, ne forte comprehendaris.’ Non expedit adprehenso aratro respicere post tergum nec de agro reverti domum nec post Christi tunicam ad tollendum aliud vestimentum tecta descendere. Grande miraculum: pater filiam cohortatur: ‘Ne memineris patris.’ ‘Vos de patre diabolo estis et desideria patris vestri vultis facere’ dicitur ad Iudaeos et alibi: ‘Qui facit peccatum, de diabolo est.’ Tali primum parente generati nigri sumus et post paenitentiam necdum culmine virtutis ascenso dicimus: ‘Nigra sum et speciosa filia Hierusalem.’ Exivi de domo infantiae meae, oblita sum patris, renascor in Christo. Quid pro hoc mercedis accipio? Sequitur: ‘Et concupiscet rex decorem tuum.’ Hoc ergo illud magnum est sacramentum: ‘Propter hoc relinquet homo patrem et matrem et adhaerebit uxori suae et erunt ambo—in carne una? ’ Iam [p. 56] non, ut ibi, in una carne, sed spiritu. Non est sponsus tuus adrogans, non superbus: Aethiopissam duxit uxorem. Statim ut volueris sapientiam veri audire Salomonis et ad eum veneris, confitebitur tibi cuncta, quae novit, et inducet te rex in cubiculum suum et mirum in modum colore mutato sermo tibi ille conveniet: ‘Quae est ista, quae ascendit dealbata? ’