13.
[35]
tres sunt res, quantum ego existimare possum, quae
obstent hoc tempore Sex. Roscio, crimen adversariorum et audacia et
potentia. criminis confictionem accusator Erucius1 suscepit, audaciae
partis Roscii sibi poposcerunt2, Chrysogonus autem, is qui plurimum
potest, potentia pugnat. de hisce omnibus rebus me dicere oportere
intellego. quid igitur est?
[36]
non eodem modo de omnibus, ideo quod
prima illa res ad meum officium pertinet, duas autem reliquas vobis
populus Romanus imposuit; ego crimen oportet diluam, vos et
audaciae resistere et hominum eius modi perniciosam atque
intolerandam potentiam primo quoque tempore exstinguere atque
opprimere debetis.
[37]
occidisse patrem Sex. Roscius arguitur. scelestum, di immortales! ac
nefarium facinus atque eius modi quo uno maleficio scelera omnia
complexa esse videantur! etenim si, id quod praeclare a sapientibus
dicitur, voltu saepe laeditur pietas, quod supplicium satis acre
reperietur in eum qui mortem obtulerit parenti? pro quo mori
ipsum, si res postularet, iura divina atque humana cogebant.
[38]
in hoc
tanto, tam atroci, tam singulari maleficio, quod ita raro exstitit ut, si
quando auditum sit3, portenti ac prodigi simile numeretur, quibus
tandem tu, C. Eruci4, argumentis accusatorem censes uti oportere?
nonne et audaciam eius qui in crimen vocetur singularem ostendere
et mores feros immanemque naturam et vitam vitiis flagitiisque
omnibus deditam, denique5 omnia ad perniciem profligata atque
perdita? quorum tu nihil in Sex. Roscium ne obiciendi quidem causa
contulisti.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.