29.
[79]
nunc, Eruci, ad te venio. conveniat mihi tecum necesse est, si ad
hunc maleficium istud pertinet, aut ipsum sua manu fecisse, id quod
negas, aut per aliquos liberos aut servos. liberosne? quos neque ut
convenire1 potuerit neque qua ratione inducere neque ubi neque per
quos neque qua spe aut quo pretio potes ostendere. ego contra
ostendo non modo nihil eorum fecisse Sex. Roscium sed ne potuisse
quidem facere, quod neque Romae multis annis fuerit neque de
praediis umquam temere discesserit. restare tibi videbatur
servorum nomen, quo quasi in portum reiectus a ceteris
suspicionibus confugere posses; ubi scopulum offendis 'eius modi ut
non modo ab hoc crimen2 resilire videas verum omnem suspicionem
in vosmet ipsos recidere intellegas.
[80]
quid ergo est3 quo tamen4
accusator inopia argumentorum confugerit5? eius modi tempus erat'
inquit 'ut homines volgo impune occiderentur; qua re hoc tu propter
multitudinem sicariorum nullo negotio facere potuisti.' interdum6
mihi videris, Eruci, una mercede duas res adsequi velle, nos iudicio
perfundere7, accusare autem eos ipsos a quibus mercedem accepisti.
quid ais? volgo occidebantur? per quos et a quibus? nonne8 cogitas te
a sectoribus huc adductum esse? quid postea? nescimus per ista
tempora eosdem fere sectores fuisse collorum et bonorum?
[81]
ei denique qui tum armati dies noctesque concursabant9, qui Romae erant
adsidui, qui omni tempore in praeda et in10 sanguine versabantur, sex.
Roscio temporis illius acerbitatem iniquitatemque obicient et illam
sicariorum multitudinem in qua
ipsi duces ac principes erant huic crimini putabunt fore? qui non
modo Romae non fuit sed omnino quid Romae ageretur nescivit11,
propterea quod ruri adsiduus, quem ad modum tute confiteris, fuit.
[82]
vereor ne aut molestus sim vobis, iudices, aut ne ingeniis vestris
videar diffidere, si de tam perspicuis rebus diutius disseram. Eruci
criminatio tota, ut arbitror, dissoluta est; nisi forte exspectatis ut illa
diluam quae de peculatu ac de eius modi rebus commenticiis inaudita
nobis ante hoc tempus ac nova obiecit; quae mihi iste visus est ex
alia12 oratione declamare quam in alium reum commentaretur; ita
neque ad crimen parricidi neque ad eum qui causam dicit
pertinebant13; de quibus quoniam14 verbo arguit, verbo satis est negare.
si quid est quod ad testis reservet, ibi quoque nos15, ut in ipsa causa,
paratiores reperiet quam putabat.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 convenire ed. Guar.: conveniret (-em ω) codd.
5 confugit Madvig
6 interdum cod. (?) Vrsini: interim mei
7 perfundere pessundare Trojel: pervertere Halm (cf. Suet. Domit. 8 perfusoriis assertionibus)
8 nonne non Ernesti
9 concursabant concurabant ς: circumcursabant (cucurs. ψ1) ψ2
11 nescivit Madvig: nesciret codd.
12 alia aliena Passeratius: aliqua A. Eberhard
13 pertinebant Naugerius (2): pertinebat codd.
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1908. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.