[207] ἐκ δ᾽ ἔθορε. The lots were pebbles, “ψῆφοι”, which were shaken in a helmet. The pebble that leaped out (“ἔθορε”, here and Il.23. 353, “ὄρουσεν” Il.3. 325) first decided the lot. Cp. Soph. Aj.1285“οὐ δραπέτην τὸν κλῆρον ἐς μέσον καθεὶς”,
“ὑγρᾶς ἀρούρας βῶλον, ἀλλ᾽ ὃς εὐλόφου”“κυνῆς ἔμελλε πρῶτος ἅλμα κουφιεῖν”.