Δεξικράτης δ᾽ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ὑφ᾽ ἑαυτῶν πλανώμενοί φησιν [p. 76]
οὐκοῦν τὸ πολλοῖς τῶν σοφῶν εἰρημένον,
τὸ μὴ γενέσθαι μὲν κράτιστὸν ἐστ᾽ ἀεί,
ἐπὰν γένηται δ᾽, ὡς τάχιστ᾽ ἔχειν τέλος.
Εὐθυκλῆς δ᾽ ἐν Ἀσώτοις ἢ Ἐπιστολῇ:
εἰ δὲ μεθύω καὶ χιόνα πίνω καὶ μύρον
ἐπίσταμ᾽ ὅτι κράτιστον Αἴγυπτος ποιεῖ.
”
πρῶτος μὲν οἶδεν εἰ χιών ἐστ᾽ ὠνία:
πρῶτον δ᾽ ἐκεῖνον σχαδόνα δεῖ πάντως φαγεῖν.