καὶ προελθών
δίδωσιν ἡμῖν ὁ τόπος ἄθλι᾽ ἀθλίοις.
τοιοῦτος ὁ βίος, ἀπύρετος, φλέγμ᾽ οὐκ ἔχων,
οὐδεὶς κρέως παρόντος ἐσθίει θύμον,
οὐδ᾽ οἱ δοκοῦντες πυθαγορίζειν.
’
τίς γὰρ οἶδ᾽ ἡμῶν τὸ μέλλον ὅ τι παθεῖν
πέπρωθ᾽ ἑκάστῳ τῶν φίλων; ταχὺ δὴ λαβὼν
ὄπτα μύκητας πρινίνους τουσδὶ δύο. [p. 264]
ὅτι Κηφισόδωρος ὁ Ἰσοκράτους μαθητὴς ἐν