Βιττίδα μολπάζοντα θοήν, περὶ πάντα Φιλίταν
Κῷοι χάλκειον στῆσαν ὑπὸ πλατάνῳ
οὐδὲ μὲν οὐδ᾽ ὁπόσοι σκληρὸν βίον ἐστήσαντο
ῥήματα καὶ πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν.
οὓς αὐτὴ περὶ πυκνὰ λόγοις ἐσφίγξατο μῆτις
ἀνθρώπων, σκοτιὴν μαιόμενοι σοφίην,
οὐδ᾽ οἵδ᾽ αἰνὸν ἔρωτος ἀπεστρέψαντο κυδοιμὸν ”
καὶ δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ᾽ ἀρετή,