καὶ Διοκλῆς ἐν Μελίσσαις:
ἰδοὺ πάρεστιν οἶνος: οὐκοῦν ἐγχέω
Τρίτωνα; β. πολὺ βέλτιον ἕνα καὶ τέτταρας.
α. ὑδαρῆ ὁ λέγεις: ὅμως δὲ ταύτην ἐκπιὼν
λέγ᾽ εἴ τι καινόν, διατριβήν τε τῷ πότῳ
ποιῶμεν.
ἡ δ᾽ οὖν κρᾶσις αὕτη παρὰ τὸ ἔθος οὖσα ἐπέμνησε τάχα καὶ τὴν θρυλουμένην παροιμίαν
πῶς δὲ καὶ κεκραμένον
πίνειν τὸν οἶνον δεῖ με; β. τέτταρα καὶ δύο.
”
ἢ πέντε πίνειν ἢ τρί᾽ ἢ μὴ τέτταρα.