καί:
ὣς ὅδε χῆν᾽ ἥρπαξ᾽ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ.
χηνείων δὲ ἡπάτων περισπούδαστα δὲ ταῦτα κατὰ τὴν ῾ Ῥώμην μνημονεύει Εὔβουλος ἐν Στεφανοπώλισι λέγων οὕτως:
χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν
ἐξ ὕδατος,
’ 33. ἦσαν δὲ καὶ ἡμίκραιραι πολλαὶ δελφάκων, μνημονεύει δ᾽ αὐτῶν Κρώβυλος ἐν Ψευδυποβολιμαίῳ : [p. 238]
εἰ μὴ σὺ χηνὸς ἧπαρ ἢ ψυχὴν ἔχεις.