τὸ δὲ ζῷον ἐπὶ λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται, Νικοφῶν ἐν Χειρογάστορσι:
τὸν Κλεόμβροτόν τε τοῦ
Πέρδικος υἱόν.
Ἐπίχαρμος δ᾽ ἐν Κωμασταῖς βραχέως:
τοὺς ἑψητοὺς καὶ τοὺς πέρδικας ἐκείνους.
φησὶ δ᾽ Ἀριστοτέλης περὶ τοῦ ζῴου τάδε: ‘ὁ πέρδιξ ἐστὶ μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα, ἡ δὲ θήλεια καὶ πλείονα, πολυχρονιώτερα γὰρ ἐν τοῖς ὄρνισι τῶν ἀρρένων τὰ ’
σηπίας τ᾽ ἆγον νεούσας πέρδικάς τε πετομένους.