110. πέρκαι. τούτων μέμνηται Διοκλῆς καὶ Σπεύσιππος ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων, παραπλησίας εἶναι λέγων πέρκην, χάνναν, φυκίδα. Ἐπίχαρμος δέ φησι:
ἔνθ᾽ ἡ πάροικος πηλαμὺς χειμάζεται,
πάραυλος Ἑλλησποντίς.ὡραία ὡραία θέρους
τῷ Βοσπορίτῃ: τῷδε γὰρ θαμίζεται. [p. 434]
Νουμήνιος δ᾽ ἐν Ἁλιευτικῷ:
κομαρίδας τε καὶ κύνας, κέστρας τε πέρκας τ᾽ αἰόλας.
ἄλλοτε δ᾽ αὖ πέρκας, ὁτὲ δὲ στροφάδας παρά πέτρην